Hamlet

Sá Hamlet í gærkvöldi, Ólafur Darri er fantagóður leikari og fer oftast á kostum í sýningunni, en útfærslur Jóns Páls Eyjólfssonar leikstjóra og Jóns Atla Jónassonar umsjónarmanns texta í nokkrum atriðum virka ákaflega illa, sérstaklega er þetta áberandi í seinni hluta sýningarinnar.

Það fer Ólafi Darra t.d. ákaflega illa að segja aulabrandara á unglingamáli inn í miðjum texta Shakespeares, þá fór maður að velta fyrir sér hvort það yrði jafnmikið rok úti þegar maður færi heim og það var þegar ekið var niður í leikhús.

Ólafur Darri og Jóhanna Vigdís standa upp úr. Stundum heyrðist ekki hvað Hilmar Jónsson sagði, sama átti við um Hildi Berglind.

Hljóð og tónlist voru virkilega vel útfærð, sama átti við um lýsingu, en leikmyndin studdi ekki við verkið.

Er forsætisráðherra kominn í sjálfheldu? Aftur!

Forsætisráðherra talaði í nýársræðu sinni á sömu nótum og hann gerði í kosningabaráttunni. Lofaði miklu án þess að skýra hvernig hann ætlaði að framkvæma það. Hann fékk mörg atkvæði út á kosningaloforðin, en vill í dag ekki kannast við þau. Talar um loftárásir og mistúlkanir.

Öll vitum að það standa yfir kjaraviðræður á öllum vinnumarkaðnum. Í miðjum viðræðum kemur hann fram að segir að það verði að hækka mikið lægstu laun ásamt launum millistéttarinnar.

Þetta er vitanlega það sem við launamenn viljum heyra og er einmitt það sem tækifærissinnaður stjórnmálamaður segir þegar hann slær um sig í kosningabaráttu

En getur forsætisráðherra talað svona?

Þetta er reyndar vel þekkt, lofa miklum launahækkunum án þess að skýra út hvernig eigi að fjármagna þær. Hvernig eigi að koma í veg fyrir ruðningsáhrif, hækkun verðlags og verðbólgu. Með gengisfellingum hækkunum á vöxtum og skuldum heimila og fyrirtækja.

Hvernig ætlar forsætisráðherra að hækka laun þannig að hækkunin skili sér til launamanna og stoppi þar? Renni ekki beint í gegnum heimilið út í hærra verðlag og hærri afborganir af lánum og launamaðurinn standi eftir í enn verri stöðu.

Þetta upplifðum við, sem erum kominn yfir miðjan aldur, reyndar endurtekið á hinum umtalaða "Framsóknaráratug" fyrir þjóðarsátt. Þá var samið reglulega um 30% launahækkanir og launamenn fengu síðan yfir sig gengisfellingar og 50% verðbólgu.

 

Þá voru sko við lýði alvöru verkalýðsleiðtogar, sem stóðu á bryggjuandanum á gúmmístígvélum og fóru í löng og góð verkföll og helltu niður mjólk. 

Það er hvergi auðveldara að yfirbjóða en í kjaraviðræðum, en bera síðan sakir á aðra. Afsaka sig með því að andstæðingar glæsilegra launahækkana hafi náð sínu fram, með því að afþakka tilboð um enn frekari launahækkanir.

Fréttamenn hafa síðan ætíð einungis tekið viðtöl við þá sem yfirbuðu, en aldrei spyrja þeir grundvallarspurningarinnar, „Hvernig átti að framkvæma þetta þannig að kaupmátturinn vaxi?“

Nú segir fréttastofa Eyjunnar að það stefni í vandræði með kjarasamninga við opinbera starfsmenn. Af hverju spyr fréttastofan ekki frekar forsætisráðherra um hvað hann átti við í orðum sínum á gamlárskvöld?

 

Af hverju hafnaði hann launamönnum á almennum launamarkaði sérstökum skattbreytingum?  Aðgerðum sem hefðu einmitt komið hinum lægst launuðu vel, líka opinberu starfsmönnunum. Aukið kaupmátt án þess að skila sér í gengisfellingu og lækkuðum kaupmætti.

Einnig hljótum við að ætlast til þess að fréttamenn biðji forsætisráðherra um að útskýra fyrir okkur hvernig hann ætli að fara að því að framkvæma nýársloforð sín.

Forsætisráðherra mátti nefnilega vita að hann yrði að svara þeirri spurningu 2. janúar. Allir kjarasamninga opinberra starfsmanna voru lausir þegar hann flutti ræðu sína og það er ekki búið að ganga endanlega frá kjarasamningum á almennum markaði.