Spilað á heimskuna

Þessa dagana hamast fótgönguliðar núverandi ríkisstjórnar við að gera lítið úr rannsóknarskýrslu um starfsemi Íbúðarlánasjóðs og fjölmiðlar, sem eru þekktir fyrir að vera mjög hallir undir ríkisstjórnina, eru vitanlega duglegir við að birta það, eins og t.d. ritstjórn Pressunnar og Eyjunnar.

En jafnvel þó finna megi einhverja galla á skýrslunni, breytir það ekki stöðu Íbúðarlánasjóðs og hvernig staðið var að rekstri hans. Þar blasir við hin helkalda staðreynd um þá heimsku og spillingu sem varð til þess að svona fór.

Þar var helsta ástæðan kosningaloforð Framsóknar árið 2003 og valdafíkn Sjálfstæðismanna, en þeir létu undan kröfum Framsóknar þrátt fyrir að fyrir lægju alvarlegar athugasemdir frá mörgum aðilum hvert áætlanir XB gætu leitt efnahagskerfi okkar. Í valdafíkninni skiptir engu hverju er lofað, öllu er fórnað til þess eins að komast til valda, geta sest að kjötkötlunum og hrifsað til sín bestu bitana.

Nágrannalönd okkar og vinaþjóðir gerðu ítrekaðar tilraunir til þess að fá ríkisstjórn Framsóknar og Sjálfstæðismanna ofan af efnahagsstefnu þeirra, en íslensku ráðherrarnir gerðu gis af þeim og sögðu að þessum erlendu vinum okkar væri nær að fara á endurmenntunarnámskeið í stjórn efnahagsmála. Ísland væri best í heimi og forseti vor brosti sínu breiðasta og talaði um víkinga sem væri að leggja undir sig heiminn.

Margir fengu aulahroll og hér varð fullkomið kerfishrun, margfalt meira en gerðist í öðrum löndum og tugir þúsunda íslenskra heimila urðu gjaldþrota.

Vinaþjóðir okkar voru þar með búnar að fá sig fullsadda á hroka og heimsku íslensku stjórnmálastéttarinnar, en gerðu okkur þó þann greiða að lána Íslandi stórfé á lágum vöxtum, en teystu íslenskum stjórnmálamönnum ekki betur en svo að það var gert í gegnum AGS, og þá gaf forsetinn ásamt skoðanbræðsum sínum út þá yfirlýsingu að Norðurlöndin væru okkar helstu óvinir!!??

Á þeim norrænu ráðstefnum sem ég sótti á þessum tíma var gert stólpagrín af rembingi og heimsku Íslendinga og hins stórfurðulega forseta landsins.

Í aðdraganda kosninganna í vor fóru menn mikinn og lofuðu öllum miklu. Stuðst var við töfralausnir sem þekktir lýðskrumarar héldu á lofti í pistlum á Pressunni og í spjallþáttum Í bítinu og eftirmiðdagsþáttum Bylgjunnar.

Þar var lofað 20% flatri niðurfellingu skulda, í engu var sinnt þeim ábendingum að um 80% af þeim 300 milljörðum sem þetta kostaði myndi renna lóðbeint í vasa ríkustu fjölskyldna landsins. Blásið var á þær ábendingar að þetta form myndi í engu hjálpa þeim fjölskyldum sem voru í mesta vandanum.

Þessir menn veifa í kringum sig loforðum á borð við að þeir muni láta Verðtrygginguna hverfa, en hafa aldrei getað skýrt út hvað þeir eigi við og hvað komi eigi í staðinn. Fyrir liggja ítarlega skýrslur um að afnám verðtryggingarkerfisins geti sett húsbyggendur í mun verri vanda en þeir eru þegar í og muni jafnframt gera enn fleirum ómögulegt að koma undir sig fótunum.

Það virðist þó vera þannig reyni maður að greina þennan málflutning, að hverfa eigi aftur til áranna fyrir 1980 þegar verðbólgan var oft á tíðum um og yfir 50% og vextir ásamt launahækkunum á svipuðum slóðum, án þess að vaxandi kaupmáttur fylgdi. Allt sparifé landsmanna brann upp í verðbólgubálinu og atvinnulífið var að Hruni komið, í lok níunda áratugs síðustu aldar.

Þessir lukkuriddarar fara mikinn þessa daganna og Eyjan birtir það allt á forsíðu. Allt ber þetta vott um heimskuna og minnimáttakenndina sem birtist í þjóðrembunni. Gunnar Smári rekur þetta ágætlega í Fréttatímanum nú um helgina og segir þar að Íslandssagan sé öll ágætur vitnisburður um heimskuna. Þar má rekja hvernig við stóðum að samskiptum við Bandríkjamenn og rekstri varnaliðsins hér. Hverjir voru það sem högnuðust mest á því?

Hvernig við fórum með Marshallaðstoðinni og hvernig það var látið viðgangast að ríkisstjórnir ráku efnahagsstjórn reistri á verðbólgu og gengisfellingum þar sem laun og sparnaður launamanna var reglulega gert upptækt og látið renna í vasa valdastéttarinnar, sem stóð og stendur að baki þessarar stefnu.

Þar teflir valdastéttin gjarnan fram nytsömum sakleysingjum á borð við lukkuriddarana, sem lofa því upp á æru og trú að þeir geti látið skuldir heimilanna hverfa og leið og þeir geri út af við Verðtrygginguna. Spilað er með þá og þeir reglulega kallaðir til í spjallþættina og hampað í fjölmiðlum sem eru í eigu valdstéttarinnar.

Spilað er á þjóðrembuna, eins og alltaf hefur verið gert hér á landi. Við erum mest og best, en allir eru svo vondir við okkur. Við viljum fá alla erlendu styrkina og erlendu aðstoðina, en við höfnum því að fara að leikreglum og samstarfi fullvalda ríkja. Íslenskir launamenn búa ekki við fullveldi, það er valdastéttin sem hefur hrifsað það til sín ásamt auðlindum landsins.

Heimskan er við völd og við blasir enn eitt efnahagshrunið þar sem stefnt er að ná sparifé launamanna í lífeyrissjóðunum og yfirfæra það til valdastéttarinnar.