Það er algjörlega útilokað að átta sig á hvert
forsætisráðherra er að fara, nú er svo komið að þar virðist tala fullkomlega
veruleikafirrtur maður. Við munum vel eftir því að allt síðasta kjörtímabil jós
hann svívirðingum yfir þingheim og skammaðist m.a. yfir því að hér væru engar
erlendar fjárfestingar, ef hann kæmist til valda myndi hann taka höndum saman
við atvinnulífið, auka erlendar fjárfestinga og verðmætasköpun svo hægt væri að
minnka krónumagn í umferð, lækka vexti og losa okkur við verðtrygginguna.
Sigmundur Davíð sagði réttilega að þar hefði ríkisstjórn
Jóhönnu mistekist fullkomlega. Henni hefði í stað þess tekist að koma á
hálfgerðu ófriðarástandi milli ríkisstjórnar og atvinnulífsins.
Margir héldu að ríkisstjórnin myndi því nota sumarið til þess að vinna á bak við tjöldin með aðilum vinnumarkaðarins að gerð nýrrar efnahagsáætlunar til lengri tíma og ná þessum markmiðum. Það reyndist ekki vera.
Aftur á móti hefur komið fram að forsætisráðherra eigi náið samstarf við formann Verkalýðsfélags Akranes. En þekkt er að sá maður er í fullkomnu ósætti við alla aðila vinnumarkaðsins og hefur ávallt klofið sig frá gerð kjarasamninga með kostulegum og mótsagnakenndum fullyrðingum og er fastur gestur í spjallþáttum með grátbroslegar yfirlýsingar.
Forysta atvinnulífisins tók nýlega frumkvæði á því að
koma á viðræðum við ríkisstjórnina, en svar forsætisráðherra er að hann hlusti
ekki á einhverja þrjá einstaklinga!!??
Forsætisráðherra hefur margoft komið því að framfæri að hann ætli að ganga að erlendum fjárfestum. Hann varpaði ESB mönnum á dyr og er í raun að segja að hann vilji halda krónunni og hverfa til fortíðar aftur til helmingaskiptatímanna og pilsfaldakapítalismans, gullaldar haftaáranna.
Þá var nægilegt fyrir útgerðina að hringja í forsætisráðherra og panta gengisfellingu til þess að geta gert eignaupptöku hjá launamönnum og heimilum þeirra. Svo undrast hann að erlendir fjárfestar vilji ekki fjárfesta hér á landi!!??
Forsætisráðherra er nú búinn að mála sig fullkomlega út í horn og er kominn í algjöra pattstöðu. Þá gefur hann út þá yfirlýsingu að við þurfum ekkert á erlendri fjárfestingu, hann ætli að breyta lögum þannig að lífeyrissjóðirnir fjárfesti í áhættufjárfestingum. Það eru í dag liðinn nákvæmlega 5 ár frá Hruni og forsætisráðherra virðist vera búinn að gleyma öllu.
Allir sem einhverja smáþekkingu hafa á hagkerfinu vita að núverandi staða og sú stefna sem forsætisráðherra boðar leiðir til bóluhagkerfis, sem mun síðan springa framan í okkur og við sitjum enn neðar en við gerum þegar í dag.
Túlkun forsætisráðherra að nýjum hæstaréttardómi staðfestir takmarkaða þekkingu á hagkerfinu og undirstöðum atvinnulífsins. Þessi dómur mun ýta enn frekar undir þá kröfu fjárfesta að íslensk fyrirtæki hafi aðalstöðvar sínar erlendis ef þau vilja fá aðgang að erlendu fjármagni. Erlend lán til innlendra aðila verða dýrari. Aukinn fjármagnskostnaður innlendra aðila mun svo aftur setja þrýsting á launataxta og færa okkur til þeirra tíma sem ég hef getið um hér ofar. Með víxlhækkunum verðlags og 50 – 100%.
Herkostnaður við íslensku krónuna er 120-150 milljarðar á ári. Sigmundur Davíð og hans fólk virðist það fínt að slíta aðildarviðræðunum og henda mikilvægum valkosti fyrir okkur út af borðinu. Þetta er bara fáránlegt. Næsti vetur mun verða forsætisráðherra mjög erfiður, og þjóðinni enn erfiðari.
1 ummæli:
Forsætisráðherra heldur því fram að erlend fjárfesting sé sama og erlend lántaka, þar sem erlendi fjárfestirinn vilji fá ávöxtun á fjármagn sitt. Þetta er afksaplega ónákvæmur samanburður og gefur ranga mynd svo ekki sé meira sagt hjá forsætisráðherra.
Áhrif erlendra fjárfestinga hefur verið rannsökuð ítarlega og eru niðurstöður flestar á þann veg að hún hafi jákvæð áhrif á efnahagsþróun. Erlend fjárfesting skilar löndum meiri hagvexti en innlend fjárfesting.
Það er grundvallarmunur á erlendri fjárfestingu og erlendu lánsfjármagni. Þegar erlendur aðili kemur með erlent lánsfjármagn til landsins þá fær hann fljótlega vexti til sín í erlendum gjaldeyri sem íslenska fyrirtækið þarf að afla með einum eða öðrum hætti.
Þegar erlendur aðili fjárfestir þá tekur hann persónulega áhættu og er síðastur til að fá greitt. Þar með er engin útgreiðsla á gjaldeyri fyrr en fyrirtækið hefur greitt aðra kostnaðarliði eins og laun, aðföng, vexti og skatta. Þar að auki er ekkert víst að hann vilji taka fjármagn (ávöxtunina) út úr fyrirtækinu á fyrstu árum heldur frekar sjá þá vaxa áfram innan þess. Hann getur einnig fengið ávöxtun á hlut sinn með því að selja hann og ef kaupandinn er líka erlendur þá á sér ekki stað neitt útstreymi á gjaldeyri.
Annar grundvallarmunur er að erlendur fjárfestir kemur með þekkingu, reynslu og tengslanet inn í fyrirtæki á meðan erlendi lánsaðilinn leggur ekkert slíkt af mörkum.
Fall íslensku bankanna er lýsandi dæmi um þennan grundvallarmun á erlendu lánsfé og eiginfé. Eigið fé íslensku bankanna var nær alfarið fjármagnað með erlendum lánum í gegnum eignarhaldsfélög. Þessi félög féllu saman þegar þrýstingur kom á þau haustið 2008.
Á Íslandi voru einnig fjöldi fyrirtækja eins og Össur, Marel og CCP sem höfðu fengið erlent eiginfjármagn og í gegnum það flutt inn aga í skipulagningu, erlend sambönd og sterkari efnahagsreikning. Þessi fyrirtæki stóðu flestöll af sér kreppuna og eru ennþá í rekstri í dag.
Skrifa ummæli