Hvað gerist ef ekki næst sátt við þjóðina?

Rökstuðningur forsetans um hvort vísa eigi lögum í þjóðaratkvæðagreiðslu er ekki alltaf skýr og forsetinn hefur ekki verið ekki samkvæmur sjálfum sér. Hann gefur sér nú þá forsendu að stjórnvöld verði ná varanlegri og víðtækri sátt um skipan fiskveiða og arðgreiðslur til þjóðarinnar.

Með þessu er hann að setja sig og ríkisstjórn sína í þá stöðu að náist þessi sátt ekki þá verður hann að taka efnislega afstöðu til málsins, sem hann vék sér undan að gera núna.

Sé litið til sögunnar kemst maður ekki hjá því að vera vonlítill um að þessi sátt finnist Þessi staða ýtir enn frekar undir það að verði að setja enn skýrari stjórnskipulegan ramma mál sem þessi. Það gengur einfaldlega ekki upp að einn maður geti vísað málum í þjóðaratkvæðagreiðslu og þurfi ekki að axla neina ábyrgð.

Rökstuðningur Ólafs Ragnars í þessum málum hefur ekki verið skýr og hann er ekki alltaf mjög samkvæmur sjálfum sér enda er það kannski mjög erfitt. Málin eru ólík og deiluefnin mörg hjá vorri þjóð.

Guðmundur Hálfdánarson, prófessor í sagnfræði, bendir réttilega á að þetta var persónulega ákvörðun forsetans: „Forsetinn segir það einfaldlega berum orðum í dag að þessi ákvörðun er hans persónulega ákvörðun. það er forsetinn sem tekur sem einstaklingur ákvörðun um það hvort eigi að vísa málum í þjóðaratkvæðagreiðslu eða ekki. Undirskriftasafnanir skipta þar ekki öllu máli, þar er vilji forsetans.“

Stjórnmálamönnum er gert að bíða eftir ákvörðun forsetans. Í vinnu okkar í Stjórnlagaráði var þetta rætt ítarlega. Ég fagna því að nú er Ólafur Ragnar með háttalagi sínu í raun búinn að gera þjóðinni grein fyrir því að við ráðsliðar höfðum rétt fyrir okkur.

Meir að segja Birgir Ármannsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins sem var nú ekki okkar helsti aðdáandi segir :„Ég myndi telja að það væri á margan hátt heppilegra að valdið til að framkalla þjóðaratkvæðagreiðslu væri ekki í höndum eins manns, það er að segja forseta íslands hverju sinni , heldur væri betra ef valdið væri hjá minnihluta þings eins og í Danmörku, eða tilteknum hluta kjósenda.“

Nákvæmlega það sem við sögðum í Stjórnlagaráði.