Ritstjórn umræðunnar

Í haust losna allir kjarasamningar í landinu og næsta víst er að stéttarfélögin muni fara eftir þeim tillögum sem hafa komið fram undanfarna daga og fara fram á afturvirka launahækkun upp á 20-30%, sem síðan mun verða að venju leiðrétt af stjórnvöldum með jafnhárri gengisfellingu.

Talsmenn núverandi stjórnvalda vilja halda í krónuna, því þá sé blóðsúthellingalaust hægt að leiðrétta of góða kjarasamninga verkalýðsfélaganna. Hér er um að ræða afturhvarf til áranna 1960 - 1990, þegar víxlhækkanir launa og verðlags hélt verðbólgunni í 20 - 100%. 

Ljóst er að sú kjarabót sem íslenskum launamönnum væri boðin með inngöngu í ESB myndi halda til framtíðar. Vextir myndu lækka vel yfir helming, dagvara heimilanna myndi lækka um þriðjung, verðlag yrði stöðugt og verðbólga færi ekki upp fyrir 3-4%, í stað þess að fljúga reglulega upp í 30% og vextir þar á eftir og íslenskir stjórnmálamenn myndu síðan að kröfu LÍÚ eignaupptöku hjá launamönnum með 30% gengisfellingu.

Í stjórnarsáttmálanum og í orðum ráðherra undanfarið hefur ítrekað komið fram að þeir vilja geta ritstýrt allri umræðu um þessa hluti. Þeir vilja ekki fara inn í veturinn með loforðapakkann á bakinu og lausa kjarasamninga án þess að geta haft einhverja stjórn á umræðunni. Ráðið því hvaða mál eru sett á dagskrá eins og það var þegar Mogginn var eina blaðið og Sjálfstæðisflokkurinn réð öllu á RÚV, eða bláskjá eins það var nefnt á þeim tíma.

Sá hópur sem fer þessa dagana fram gegn RÚV og krefst þess að þeir fái að taka upp pólitíska ritskoðun á efnistökum þar, er þekktur fyrir að vera með allskonar rangfærslur um ESB og ef það birtist einhver jákvæð frétt um ástand nágrannþjóða okkar rísa þessir menn alltaf upp og hrópa að nú sér verið að útvarpa áróðri um ESB.

Þessir menn halda því m.a. fram að ESB fái úrslitavald til veiða á svæðinu milli 12 og 200 sjómílna og rétt til að taka allar ákvarðanir um tilhögun þessara veiða, svo sem lágmarksstærð á fiski, möskvastærð, lokanir svæða o.s.frv. Við yrðum því óvirkir við eftirlit á okkar eigin miðum.

Hið rétta er að Íslendingar hefðu einir rétt til veiða við Íslandsstrendur. Evrópusambandsþjóðir hafa enga viðurkennda veiðireynslu á Íslandsmiðum og fengju þar af leiðandi engar aflaheimildir. Við gætum svo ráðstafað okkar veiðiheimildum eftir eigin höfði í raun með sama hætti og þau íslensku fyrirtæki sem hafa eignast fiskveiðifyrirtæki innan ESB. Evrópusambandið setur lágmarksreglur um tilhögun veiða og til verndunar lífríkis sjávar en aðildarríkjunum er frjálst að setja strangari og ítarlegri reglur innan sinnar lögsögu.

Einnig hefur þessi hópur haldið því fram að ESB muni annast alla viðskipta- og fiskveiðisamninga fyrir okkar hönd við ríki utan ESB. Við myndum því glata réttinum til að gera viðskiptasamninga við þjóðir í fjarlægum heimsálfum.

Hið rétta er að samningsstaða Íslendinga myndi því styrkjast með stærsta viðskiptaveldi heims sem bakhjarl. Við aðild að ESB myndu Íslendingar ganga inn í þá viðskipta- og fiskveiðisamninga sem ESB hefur gert við önnur ríki, nema við gerðum sérstaka kröfu um undanþágu frá þeim til lengri eða skemmri tíma.

Því er haldið fram að við myndum missa fullveldi okkar og sjálfsákvörðunarrétt. Þessum málum er þannig fyrirkomið að sérhvert aðildarríki ESB kemur að stefnumörkun og ákvarðanatöku sambandsins. Íslendingar yrðu þar engin undantekning.

Í tæplega 50 ára sögu Evrópusambandsins eru þess engin dæmi að gengið sé gegn mikilvægum hagsmunum aðildarríkja slíkt samræmist ekki stefnu og markmiðum sambandsins. Staðreyndin er sú að smærri ríkjum hefur gengið mjög vel að ná fram markmiðum sínum á þeim sviðum sem þau eiga hagsmuna að gæta og búa að sérþekkingu. Máflutningur þessa hóps byggist á sligandi fortíðartrú og hugmyndafræði sem á meira skylt við draugagang. Við getum ekki byggt til framtíðar með þessum hætti, okkur miðar ekkert við erum sífellt að dragast meir aftur úr þeirri þróun sem á sér stað meðal nágrannalanda okkar.

Mjög oft heldur þessi hópur því fram að atvinnuleysi muni aukast umtalsvert ef við göngum inn í ESB og atvinnuleysi hér muni fara upp í 15%. Samkvæmt tölum frá Eurostat þá er meðalatvinnuleysi innan ESB liðlega 7%. Mesta atvinnuleysið er hjá tveimur þjóðum, sem eru tiltölulega nýgengnar í ESB eftir hræðilega efnahagsstjórn sósíalista í áratugi. Það eru Pólland og Slóvakía, sem eru með 11-12% atvinnuleysi.

Eðlilegt væri að líta til nágrannalanda okkar í Norður Evrópu. Atvinnuleysi í Danmörk er 3,4%, Holland 3,5%, Eistland 4,9% , Lúxemborg 5,0%, Litháen 5,7%, Lettland 5,8%, Svíþjóð 6,7%, Finnland 7,0%, Danmörk 7,1%.