Sjálfsupphafning

Sigmundur Davíð vill láta reka alla þá sem ekki eru honum sammála. Komi fram skoðun sem er andstæð skoðunum Sigmundar Davíð og Bjarna Ben fá þeir alltaf viðtal strax í næsta fréttatíma hjá RÚV, þar sem þeir lýsa frati á alla þá sem vilja ekki fylgja þeim möglunarlaust. Nú keppast menn við að reyta æruna af Þórólfi Matthíassyni, vegna þess að hann bendir á ýmis göt í málflutning þeirra fóstbræðra og færir haldgóð rök fyrir sínu máli.

Ef menn fylgja ekki skoðunum þeirra fóstbræðra eru þeir hinir sömu dæmdir umsvifalaust sem landráðamenn og á móti öllu sem íslenskt er. Svikabrigsl og ásakanir um annarleg sjónarmið og blekkingar gagnast lítið við að koma okkur út úr þeim vanda sem við blasir. Það er ömurlegt þegar formenn stjórnmálaflokka hafa ekki dug í sér að takast á málefnalegan hátt við staðreyndir. Þetta kemur einnig glögglega fram í vangaveltum Breta um einkennilega umskiptingar Sjálfstæðisflokksins við samningaborðið nú og svo fyrir ári.

Ég hef margoft lýst þeirri skoðun minni að mér finnist hún hreint út sagt ömurleg sú staða sem eftirlits- og fyrirhyggjuleysi þeirra sem stjórnuðu íslensku samfélagi árin 2007 – fram yfir Hrun hefur komið okkur í. Ég er ekki fylgjandi því að almennir skattgreiðendur eigi að greiða skuldir óreiðumanna, en það er svo annað mál hvaða skuldbindingar fyrrverandi stjórnvöld hafa samþykkt. Fóstbræðurnir hafa komið í veg fyrir vitræna umræðu. Einkennilegt hefur verið að hlusta á t.d. málflutning nokkurra fyrrv. stjórnarþingmanna, með tillit til þeirra staðreynda sem liggja á borðinu.

Nú virðist stefna í samkomulag þar sem þessar skuldbindingar munu ráða för. Þá blasir við sá gríðarlegi skaði sem Sigmundur Davíð og Bjarni Ben hafa valdið íslensku samfélagi. Þeir víkja sér ekkert undan því að láta reka alla þá sem benda á þess atriði. Það segir í raun ekkert annað en á hver lágu plani þeir hafa siglt.

Nú eru Sigmundur Davíð og Bjarni Ben mættir á þing og vilja allt í einu nú fara að tala um vaxandi atvinnuleysi og vitanlega telja þeir að hér sé eitthvað vandamál sem ríkisstjórnin bjó til að því virðist til þess eins að koma höggi á almenning.

Allmargir hafa reynt undanfarið ár gert ítrekaðar tilraunir til þess að benda þeim á hversu mikinn skaða stjórnarandstaðan hefur valdið íslensku samfélagi með því að halda Alþingi í gíslingu. Forsvarsmenn fyrirtækjanna og samtaka launamanna hafa spurt stjórnarandstöðuna um hvers vegna stjórnmálamenn geti ekki tekið höndum saman um að takast á við þann vanda sem liggur fyrir í stað þess að stunda sundrungar- og ofbeldisstjórnmál.

En í stað þess hefur forysta stjórnarandstöðunnar skipulagt endalausar staglræður um ekkert og svo bjálfaleg andsvör. Í fullkomnu ábyrgðarleysi hafa þeir hagað sér eins smákrakkar á ræðunámskeiði, sem vinna eftir forsögn. Þannig voru störf þeirra allt síðasta ár og atvinnulífið dróst saman.

Í hverri ræðunni á fætur annarri hafa þeir staglast á að þeir stæðu að „einstaklega málefnalegri umræðu.“ Og hin skipulögðu andsvör hefjast á þessum orðum; „Ég vil þakka háttvirtum þingmanni fyrir einstaklega góða og efnisríka ræðu.“

Sigmundur Davíð og Bjarni Ben virðast vera þjakaðir af einhvers konar messíasarduld, sem lýsir sér í bjargfastri trú byggðri á sannleik sem öðrum er hulinn, að þeir og enginn annar geti bjargað þjóðinni frá glötun.

Þeir hafa beitt ofbeldi til að koma í veg fyrir að mál sem þeir eru ósammála og eru í minnihluta komist í gegn. Afstaða stjórnarandstöðunnar hefur mótast af mótsagnarkenndri og oft barnalegri sjálfsupphafningu, en um leið hefur hún valdið almennum launamönnum og íslensku samfélagi ofboðslegum skaða.