Forsjárhyggja valdastéttarinnar

Nú er það komið fram að ný ríkisstjórn ætlar sér að beita íslenskan almenning bellibrögðum til þess að komast hjá því að leggja fyrir þjóðina spurningu um hvort hún vilji fá að sjá í hverju samningur við ESB er fólgin, áður en hún tekur ákvörðun um aðild.

Það staðfestir fyrir okkur að valdastéttin óttast hver niðurstaða viðræðna gæti orðið. Hún óttast að launamenn gætu séð í þeim samningsdrögum fjölda starfa á góðum launum, stöðugleika og tryggan kaupmátt, umtalsverða lækkun vaxta og óvirka verðtryggingu auk 30% lækkunar á dagvörum heimilanna.

Það er staða sem valdastéttin óttast, því þá missir hún þau tök sem henni hefur tekist að ná á Íslandi og launamenn næðu að komast út úr þeim efnahagslegu þrælabúðum sem þeim hafa verið búinn hér á landi af valdastéttinni.

Þá missa bændur og sjávarútvegsfyrirtæki ódýrt vinnuafl. Þessa baráttu þekkja launamenn allt frá því þeir hófu blóðuga baráttu sína við að brjóta af sér vistarbandið (ófrelsisákvæðið) og ná í gegn vökulögunum og almanna tryggingarkerfinu.

Vinstri flokkar eru oft sakaðir af hægri mönnum um forsjárhyggju, hér blasir við hin raunverulega forsjárhyggja auðmanna gagnvart launamönnum.

Þessir hinu sömu komust til valda gegn því að lofa miklum afskriftum á skuldum heimilanna, en í staðinn er skrifaður 10 milljarða gjafatékki til valdastéttarinnar og skuldaleiðrétting heimilanna sett nefnd. Það er komið í ljós að stór hluti „Hrægammanna“ eru nefnilega hluti íslensku valdastéttarinnar og það má ekki taka frá henni og færa yfir til heimilanna. Valdastéttin er friðhelg, enda kostaði hún kosningabaráttu nýju ríkisstjórnarinnar.

41 milljón króna fór frá íslenskum útgerðarfélögum til Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks. Það er tífalt hærra en aðrir flokkar fengu til samans. Eitt fyrsta verk sömu flokka í ríkisstjórn, Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, er að lækka veiðileyfagjald útgerðarfyrirtækjanna um alls 10 milljarða á þessu ári og hinu næsta.

 

Þrjú stærstu útgerðarfyrirtækjanna Ísfélagið í Vestmannaeyjum, Samherji og Kaupfélag Skagfirðinga keyptu og reka Morgunblaðið og sett í reksturs þess blaðs hundruð milljóna á hverju ári þrátt fyrir að engan arð sé þar að finna, þar hefur verið rekinn purrkunarlaus pólitískur áróður fyrir hagsmunum þessara fyrirtækja.

Annað verk ríkisstjórnarinnar var að setja afnám verðtryggingar er í nefnd og svæfa það. Nýja ríkisstjórnin hefur greinilega fengið LÍU-prikið á puttanna. Það er ljóst að ef lækka á vexti það mikið, að hægt sé að standa við loforðið um afnám verðtryggingar, verður að henda krónunni. Afnám ofurvaxta (verðtryggingar) er óframkvæmanlegt á meðan við höfum krónuna.

Krónan er forsenda þess að LÍÚ getur sent reglulega um fjórðung rekstrarreikningsins fyrirtækja sinna til íslenskra heimila í formi gengisfellinga, eins og útgerðin hefur gert allan lýðveldistímann.

Hagnaður sjávarútvegs eftir hrun hefur verið ofboðslegur. Hrunið skapaði sjávarútvegi ofurhagnað á kostnað heimilanna. Gengisfallið rýrði kaupmátt heimilanna um nærri 20% að meðaltali og skuldabyrðin tók stökkbreytingum.

Almenningur í landinu vildi fá tilbaka þennan hagnað og því var veiðigjaldinu komið á. Nú þykjast nýir ráðherrar vera voðalega hissa á miklum fjölda undirskrifta almennings!!??

Þetta kom mjög glöggt fram t.d. á hinum stóru Þjóðfundum, þar sem grunnur var lagður að nýrri Stjórnarskrá þjóðarinnar. Veiðigjald færir einungis lítinn hluta þessa ofurhagnaðar í ríkissjóð til almennings og heimilanna. Hvar eru nú loforðin úr kosningabaráttunni um lækkun skulda og aukins kaupmáttar?

Þingmenn núverandi ríkisstjórnar komu í veg fyrir að Stjórnarskrá þjóðarinnar næði fram að ganga, enda skerti hún þau tök sem valdastéttin hefur á íslensku samfélagi.

Þar birtist hin hrikalega forsjárhyggja auðmanna gagnvart launamönnum á Íslandi. Öllu brögðum er beitt til þess að halda íslenskum launamönnum í efnahagslegum þrælabúðum valdastéttarinnar.

Skítt með stöðu heimilanna segja hinir nýju ráðherrar daglega í spjallþáttum og í ræðum sínum á hæstvirtu Alþingi.