Rjúfum umsátrið um heimilin og atvinnulífið

Undanfarin ár hefur Íslenskt samfélag verið að ná andanum eftir efnahagslegar hamfarir sem hér voru skapaðar á árunum 2005 til haustsins 2008. Það er búið að rétta stefnuna af og skiptir öllu að nú náist ný þjóðarsátt um hvernig skapa eigi velsæld til framtíðar fyrir þá sem hér vilja búa.

Hér er lítil framleiðni og vinnutími langur. Rekstur íslenska bankageirans er ákaflega dýr. Of margir vinna við að framleiða of dýrar vörur, sem mun ódýrara væri að flytja inn, hér má t.d. benda á iðnaðarframleiðslu á svína- og kjúklingakjöti. Talið er að í þjónustugeiranum séu að störfum liðlega 13 þúsund of margir einstaklingar, það vinnuafl ætti að vera við önnur störf við að auka verðmæti framleiðslu og útflutnings.

Við verðum einfaldlega að auka fjárfestingar í atvinnulífinu og auka framleiðni og verðmætasköpun í íslensku þjóðabúi ef okkur á að takast að greiða niður skuldir okkar og standa jafnframt undir velferðarkerfinu án þess að hækka þurfi skatta upp úr þaki heimilisbókhaldsins.

Við verðum að fjölga þeim íslensku fyrirtækjum sem framleiða og selja alþjóðlegar vörur, eins og t.d. Marel, Össur, Actavis og CCP. Forsvarsmenn þessara fyrirtækja hafa margoft sagt að þeir sjái alltof mikla takmörkun í samkeppni og stækkunarmöguleikum ef við breytum ekki peningastefnunni.

Við verðum að skapa stöðugra rekstrarumhverfi og auka erlenda fjárfestingu, sem þýðir að Íslenskir stjórnmálamenn verða að venja sig af því að vera með óraunsæ loforð, sem þeir redda síðan með gengisfellingu og verðbólguskoti. Það verður að stöðva þá tilgangslausu keppni á Alþingi, sem snýst um það eitt að koma í veg fyrir að hinir hóparnir nái einhverjum árangri.

Það er komið nóg, mikið meir en nóg af óþolandi skotgrafahernaði og sérhagsmunagæslu á Alþingi. Við hrösuðum illa á sviði peningamála fyrir fáum árum og þurftum að biðja Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og hin Norðurlandaríkin um hjálp.

Hvergi í heiminum tókst að tapa nándarnærri jafnmiklu fé, í hlutfalli við stærð hagkerfisins, á jafnskömmum tíma og undir stjórn og stefnu þessarar valdastéttar. Þessi stefna gerði það mögulegt að taka lítið ríkisbankakerfi með sáralítil erlend umsvif og búa til úr því bólu upp á ferfalda landsframleiðslu innan bankakerfisins og líklega annað eins utan þess.

Gjaldþrot íslenska bankanna eru öll á topp 10 lista þeirra stærstu í mannkynssögunni. Þessi stefna valdastéttarinnar leiddi til ofboðslegar misskiptingar og ójafnaðar og fáir efnuðust mikið á kostnað fjöldans. Hér spilar krónan í einangruðu efnahagskerfi aðalhlutverkið.

Þetta kerfi Íslensku valdastéttarinnar tekur ekki mið af hagsmunum almennings. Hann er réttindalaus. Hér eru hagsmunir fárra í fyrirrúmi og þar eru ákvörðuð þau kjör sem almenning er boðið upp á. Þau viðhorf, sem voru höfð að leiðarljósi við uppbyggingu á Íslensku samfélagi á síðustu öld eru að glatast.

Þeir tveir flokkar sem eru að skora mest í skoðanakönnunum þessa dagana er stjórnað af framangreindum valdastéttum, sem samkvæmt síðustu landsfundum tryggðu þær tök sín og ætla ekki að sleppa þeim tökum, sem þær hafa á Íslensku samfélagi og stefna að því að viðhalda einangrun Íslands.

Þingmenn þessara flokka hafa gengið svo langt að segja að jafnvel þó Íslenskur almenningur samþykkti í þjóðaratkvæðagreiðslu að rjúfa þessa einangrun, myndu þeir ekki lúta þeirri niðurstöðu. Það sama gerðu þessir hinir sömu nú í vetur þegar þeir virtu ekki viðlits niðurstöðu síðustu þjóðaratkvæðagreiðslu um vilja þjóðarinnar til endurnýjunar Stjórnarskrárinnar. Þar unnið var eftir niðurstöðum 1.000 manna þjóðfundar og í samræmi við margframkominn vilja þjóðarinnar.