Endurúthlutun auðs frá lýðnum til hinna auðugu

Í stjórnmálasögu Íslands birtist sá veruleiki að lýðnum á Íslandi er stjórnað með blekkingum í gegnum handstýrða flokksfjölmiðla. Við sjáum endurtekið til hvaða bragða valdastéttin grípur bregði starfsfólk RÚV út af þeirri línu.

T.d. gagnrýni á nýja skemmtiþáttinn um „hið svokallaða Hrun“ á messutíma í Sjónvarpinu eða viðbrögðum við efnistökum Spegilsins í RÚV. Svo maður tali nú ekki um óþægilegum og jákvæðum fréttflutning af velgengni nágrannalanda okkar innan ESB. Það er úthrópað sem purkunarlaus áróður vinstri aflanna, "sem elska latté og reiðhjól, en hata bíla og Bandaríkin." Við viljum ekki eiga samskipti við nágrannalönd okkar, frekar gera samninga við Kína, þar sem réttindi fólks eru fótum troðin og laun keyrð niður, segir núverandi utanríkisráðherra.

Samtrygging fjögurra stærstu flokkana gengur út á að moka arði náttúruauðlinda upp á „sérhagsmunadiskinn“ sinn á kostnað almennings. Það er ekki á nokkurn hátt hægt að útskýra með öðrum hætti stöðu hinnar íslensku þjóðar. Þjóðar sem á verðmætustu auðlindir heims per. íbúa, fisk, orku, hreint vatn, víðerni og náttúru. Hvað annað veldur því að almenningur þessarar þjóðar nýtur þessa ekki í meira mæli?

Það er fjármálaaflið sem hefur náð undirtökunum í hinum vestræna heimi og ekki síst hér á landi. Valdastéttin verður sífellt ríkari og hún fyllti kosningasjóði Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks og vitanlega var þeirra fyrstu verk að loknum kosningum, að fella niður skatta á þá ríkustu og afnema það afgjald sem greiða átti fyrir notkun auðlynda samfélagsins. Þar var myndað svigrúm til þess að greiða það í formi arðs upp á tugi milljarða í vasa örfárra einstaklinga.

Þetta kallar vitanlega á að skerða verður enn meira í velferðarkerfinu og leggja enn meiri sérskatta á þá sem þurfa að nota velferðarkerfið. Þarna fer fram í gegnum skattkerfin stórfelld endurúthlutun auðs frá lýðnum til hinna auðugu.

Þessi eignaupptaka birtist okkur einnig í ábyrgð ríkisins á fjárhættuspili fjármálaaflsins. Þar ráða greiningarhúsin og spár þeirra leiða til hamslausrar keppni. Allir vilja kaupa bréf sem greiningarhúsin spá velgengni. Þar eru sömu menn að störfum í dag og áður, þó svo að þeir hafi orðið uppvísir um að allt sem þeir greindu og spáðu reyndist rangt.

Almannahagsmunir víkja fyrir hagsmunum fjármagnseigenda því þjóðirnar keppa í lækkun skatta vegna fyrirtækjanna. Það getur ekki leitt til annars en lakari skóla, veikari heilbrigðisþjónustu og skuldsettari þjóða. Lýðræði er hægt og bítandi á undanhaldi.

Valdastéttin hér á landi er þessa dagana að undirbúa brennslu á sparnaði launamanna í lífeyrissjóðunum með því að ætla sér að setja „handbremsu“ á fjárfestingar lífeyrissjóðanna erlendis. Sem er reyndar eina leiðin til þess að tryggja eðlilega ávöxtun og koma í veg fyrir bólumyndun í íslenska hagkerfinu.

En hagsmunir lýðsins, aldraðra og öryrkja skipta hér engu, valdastéttin hefur náð undirtökum og hún ætlar sér að mynda þarna svigrúm svo hún nái að koma undan eignum sínum, áður en næsta hrun verður.

Þeir flokkar sem kosnir voru til valda í vor útiloka kerfisbreytingar í peningamálum, það jafngildir að loforð um afnám reglulegra gengisfellinga, ofurvaxta og verðtryggingar verður í raun framkvæmt í formi nafnbreytingar á því ástandi sem hér ríkir og ætlunin er að það muni ríkja um fyrirsjáanlega framtíð.

Og hinum íslenska lýð verður boðið upp á launahækkanir sem verða afnumdar jafnharðan með gengisfellingum. „Krónan er svo dásamlegt tæki, því þá er hægt blóðsúthellingalaust að lagfæra of góða kjarasamninga verkalýðsins.“ Segir málsvari Eimreiðarhópsins brosandi sigri hrósandi yfir koníakinu og kaffinu.