Sá í gærkvöldi leikritið um Jeppa og baróninn.
Uppsetning Benedikts er einfaldlega brilljant. Sviðið, tónlistin, textar
Megasar, einfaldlega allt smellur saman í eina frábæra sýningu. Unaðslega en um
leið hrollkalda kvöldstund, þar sem dregin er upp mynd af því samfélagi sem við
áhorfendur höfum búið okkur.
Verkið sjálft, þó það sé 300 ára gamalt, fjallar
um veruleika okkar íslendinga í dag. Jeppi vesæll bóndadurgur er þræll og leiguliði
Barónsins, sem er mynd ríkisvaldsins og valdastéttarinnar. Á einni kvöldstund fáum
við ásamt Jeppa alhliða kennslu um stöðu okkar og afstöðu valdastéttarinnar.
Benedikt tekst með einu risastóru hjóli að draga
upp einfalda og um leið samfærandi mynd af veröld íslenskra launamanna. Það er sama
í hvora áttina við göngum, við erum alltaf á sama stað. Baróninn og hirð hans hafa
skapað samfélag þar sem það er sama í hvorn fótinn Jeppi stendur, í hálaunaðri velferðaraðalsins eða í þrautpíndum láglaunaheiminum, valdastéttin heldur sínu,
staða hennar breytist ekkert.
Einn sólarhring ævi
sinnar nýtur Jeppi þeirrar náðar að frelsast úr viðjum og fá að upplifa meiri
paradís en orð fá lýst. Jeppi gerist aldeilis húsbóndi á sínu heimili, skipandi
þjónum sínum fyrir, svolgrar í sig vínin úr þeim 2.600 flöskum sem standa á
sviðinu og með guðsgöflunum rífur hann í sig matinn. Jeppi samsamar sig á svipstundu
valdastéttinni sviptir þjónana launum og hóta þeim hengingu þegar þeir hafa
ekki undan að bera í hann bjargirnar. Við sjáum þarna á sviðinu þá umhverfingu sem orðið hefur á þingmönnum síðasta kjörtímabils og belgja sig nú út í ráðherrastólunum í dag.
Ísland í dag. Sýning sem
þú verður einfaldlega að sjá lesandi góður.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli