Hin ömurlega staðreynd

Hún var ánægjuleg sú þróun sem hófst með samstarfi ríkisstjórnarinnar með AGS og hinum Norðurlöndunum eftir Hrun. Tekið var með ábyrgum hætti á málum. Þarna var stefnubreyting frá því fyrir Hrun, reyndar var það ekki af frumkvæði íslenskra stjórnvalda.

„Vinur er sá sem til vamms segir,“ sannaðist þegar hin Norðurlöndin svöruðu íslenskum stjórnvöldum þegar þau heimtuðu enn meiri lán, með því að segja „Hingað og ekki lengra. Við erum búinn að aðvara ykkur allt frá því 2006 að þið væruð að kollkeyra íslenskt hagkerfi, en þið hafið í engu sinnt þeim aðvörunum einungis keyrt upp hraðann og stært ykkur af því að hafa byggt upp hið „Íslenska efnahagsundur!!“ Það reyndist vera innihaldslaus froða og reyndar voru forsvarsmenn nágrannaríkja okkar búnir að benda á það í amk tvö ár áður en íslenska hagkerfið flaug fram af brúninni án þess að þar væri centimetters langt bremsufar.

Íslenskir stjórnmálamenn hafa enn þann í dag ekki viðurkennt þessar staðreyndir og nokkrir helstu leiðtogar núverandi stjórnarflokka hafa ásamt forseta lýðveldisins farið um heimsbyggðina og kallað Norðurlöndin, ásamt AGS, helstu óvini Íslands, en mært þess í stað Rússland og Kína. Lönd sem ekkert gerðu til þess að koma Íslandi til aðstoðar. Því er blákalt haldið að okkur að hér hafi ekkert sérstakt gerst umfram það sem gerðist annarsstaðar og búsálhaldabyltingin hafi verið skemdarverkastarfsemi og skrílslæti.

Við höfum í litlu tekið á vandanum og eigum langt í land. Núverandi stjórnaflokkar virtu vilja þjóðarinnar í engu þegar hún vildi endurnýja stjórnarksránna, þeir gera ekkert með vilja þjóðfundar, gera ekkert með skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis. Þeir virða vilja 80% þjóðarinnar um að ljúka viðræðum við ESB svo fyrirliggi hvað okkur standi til boða og við getum þá tekið afstöði.

Verðbólga hér er helmingi hærri en þekkist í nágrannalöndum okkar og vextir eru þar afleiðandi tvöfalt hærri hér en í þeim löndum sem við berum okkur saman við.

Það er rétt að kaupmáttur hefur vaxið meir hér en annarsstaðar, en í því sambandi er einnig ástæða til þess að minna á að gjaldmiðill okkar hrundi til grunna og kaupmáttur féll hér á landi þar af leiðandi tvöfalt meir en annarsstaðar. Við erum enn ekki búinn að ná nágrannalöndum okkar. Þar er gert stólpagrín af stjórnarleiðtogum Íslands erlendis. Íslensk heimili eru ennþá í meiri vanda en heimilin á hinum Norðurlandanna.

Á hvaða gengi eigum við að reikna út efnahagsbatann? Við erum með ónýtan gjaldmiðil, sem nýtist ákaflega vel litlum hluta þjóðarinnar, og sá hluti kemst ekki hjá því að verða sífellt ríkari.

Sá hópur varði tugum milljóna til þess að styrkja núverandi stjórnarflokka til þess að komast aftur til valda. Spilað var á vandræði heimilanna og launamanna og þeim lofað gulli og grænum skógum kæmust þeir til valda, en efndirnar eru litlar. Íslenska valdastéttin ver sitt með öllum ráðum og hefur til þess umtalsverða fjármuni, hún hefur komið sér þannig fyrir að geta hrifsað til sín 80% af kökunni áður en 80% þjóðarinnar kemst að henni.

Núverandi stjórn heldur fast í einangrunarstefnuna og hamrar á þjóðrembunni. Það fyrirkomulag sem 20% hafa búið sér og okkur kemur í veg fyrir að okkur miði áfram og erum í stað þess sífellt að dragast meir aftur úr nágrannalöndum okkar. Láglaunastörfum fjölgar í ferðaþjónustu og laun hjá velmenntuðu fólki eru orðin smánarleg í samanburði við það sem gengur og gerist í nágrannalöndum okkar og það flýr Ísland eða kemur ekki heim að námi loknu.

80% þjóðarinnar býr við það ástand að vera með skert laun í gegnum endurteknar gengisfellingar krónunnar, greiðir hærri vexti og hefur orðið fyrir eignaupptöku. Eða með öðrum orðum launamenn eru að greiða með þeim hætti aukaskatt vegna Hrunsins og fjármagna uppgönguna, á meðan litli hluti þjóðarinnar kemur sér undan því að vera þátttakandi í þeirri skattlagningu og lifir í „Aflandskrónulandinu“ og koma sér hjá því að greiða til samfélagsins og býr að auki við amk 20% verðmeiri krónur.

Stóra vandamálið er óleyst við búum við gjaldmiðil sem ver lítinn hluta þjóðarinnar, hann hagnast gegndarlaust á því að viðhalda þessum gjaldmiðli, á meðan stóri hlutinn býr við mun lakari kost en þekkist í nágrannalöndum okkar.

Það er auðvelt að smíða leiktjöld með heimastýrðum gjaldmiðli, en það kemur að því að þau hrynja, einsog gerðist fyrir fimm árum. Undrandi horfa nágrannarnir til okkar og skilja ekki hvers vegna Ísland skuli velja krónuna framyfir evruna, sem aðeins mun gera vandamálið óleysanlegt.

Enginn vill koma með fjármagn inn í slíkt umhverfi. Krónan skapar og ver þann vítahring sem íslenskum launamönnum er búinn og hún mun viðhalda höftum, gjaldeyrisskorti, háum vöxtum og lágum launum í framtíðinni.

Þetta gerist þrátt fyrir að Ísland bíður upp á betri ávöxtunartækifæri, er ríkt af auðlindum en afrakstur þeirra rennur til 20% ekki 80%. Grikkir völdu rétt í að halda í evruna í stað þess að fara íslensku leiðina og taka upp gengisfelldan eigin gjaldmiðil sem enginn hefur trú á.