Sundrungaröflin ráða för

Allt frá því að stjórn sjálfstæðismanna féll eftir Hrunið, hafa þeir farið mikinn á Alþingi. Það er nákvæmlega sama hvað stjórnarflokkarnir hafa lagt fram, sjálfstæðismenn fara fram gegn öllu af mikilli heift. Alloft hafa rök þeirra verið harla grunn, jafnvel barnaleg og mótsagnakennd. En þeim virðist vera nákvæmlega sama þó engin samfella sé í málflutning þeirra og þeir fari jafnvel ítrekað fram gegn eigin tillögum.

Öllum brögðum í bókinni er beitt til þess að skapa glundroða og deilum. Það er athyglisvert að þingmenn sjálfstæðismanna og starfsmenn flokksins virðast vera á ferðalagi í fullkominni andstöðu við áhrifamenn innan flokksins úr atvinnulífinu, sem hefur verið rótarfesta flokksins.

Þjóðaratkvæðagreiðsla hrópuðu sjálfstæðismenn á Alþingi fyrir skemmstu og tókst með því að stilla málinu þannig upp að það væri valkostur að hafna endurgreiðslu og Ísland væri beitt ofríki af stórum þjóðum. Með því var óvinur búinn til og fá þúsundir til þess að skrifa undir áskorun Indefence-hópsins til forsetans.

Þegar forsetinn varð við kröfum þeirra, bregður svo við að þeir stjórnmálamenn sem áður héldu því fram að við gætum hafnað að borga, viðurkenna að við yrðum að standa við skuldbindingar okkar og höfnuðu þjóðaratkvæðagreiðslu. Nú á að hóa saman nefnd og fara til Breta og Hollendinga og semja upp á nýtt. Við semjum ekki við okkur sjálf um Icesave. Icesave er milliríkjamál. Það er aukaatriði í augum þingmanna sjálfstæðismanna, þeir vilja alls ekki að hér skapist vinnufriður. Þeir vilja glundroða, sama hvað það kostar.

Það pólitíska moldviðri sem hefur verið þyrlað upp kringum Icesave-deiluna var alfarið heimatilbúið sagði Sigurbjörg Sigurgeirsdóttir, stjórnsýslufræðingur í eftirtektarverðu viðtali í Speglinum 7. jan. Hún hefur eins og fleiri félagsvísindamenn rýnt í ástandið frá því haustið 2008. Sigurbjörg segir að pólitísk öfl beita skipulega hér gamalkunnri aðferð, sem nefnd er í fræðunum að deila og drottna.

Icesave-deilan er alfarið heimatilbúin og þar eru stjórnmálamenn að beita þessari aðferð. Þetta er ekkert ný af nálinni og hefur verið beitt áður og er algeng aðferð. Það gerist þannig að þjóðinni er sundrað, Icesave er kjörið mál til þess að sundra þjóð, sérstaklega fámennri þjóð eins og Íslandi. Þeir sem að sundrungunni standa taka völdin í sínar hendur og stefna síðan að því sameina þjóðina á eigin forsendum.

Þjóðinni hefur ítrekað verið fullkomlega misboðið hvernig stjórnmálamenn hafa gengið fram í þinginu. Vaxandi fjöldi íslendinga er þessa dagana að átta sig á því, að hér er um að ræða skipulögð vinnubrögð sundrungarafla og hræðsluáróður. Viðbrögð alþjóðasamfélagsins eru alþekkt í alþjóðlegum samskiptum og viðskiptum. Þegar þjóðir fara ekki að almennum reglum sem um slík samskipti gilda, þá bregst alþjóðasamfélagið við og stendur yfirleitt nokkuð vel saman til þess að tryggja það að reglum sé fylgt.

Ríkisstjórnin á að halda sínu striki. Eftir 7-8 ár þá eru komnar upp allt aðrar aðstæður, það eru komnar nýjar ríkisstjórnir og það eru komnir nýir stjórnmálamenn. Skuldaaflausn í dag gengur ekki upp, jafnvel þó að þetta séu einhverjir smápeningar fyrir Hollendinga og Breta. Vextir sem íslenska ríkinu standa til boða í samningum vegna Icesave-skuldbindinga, byggja á þeim vaxtakjörum sem Bretum og Hollendingum standa til boða á langtímavaxtakjörum.

Bretar hafa lagt út um 2,3 milljarða breskra punda og Hollendingar 1,3 milljarða evra hins vegar. Kom fram í símaviðtali sem Íslensk-ameríska viðskiptaráðið skipulagði við Gylfa Magnússon viðskiptaráðherra á fimmtudag. Heildarupphæðin er fjórar milljarða evra. Það ræðst af heimtum verðmæta úr Landsbankanum hversu stór hluti falli á íslenska ríkið og við þá upphæð bætast svo vextirnir vegna lána Breta og Hollendinga. Raunhæft er talið að endurheimtur eigna verði um 90 prósent hið minnsta. Þannig að allur hræðsluáróður um efnahagslegt hrun Íslands og skuldsetningu barna okkar og barnabarna er rakalaus. Við verðum búin að ganga frá þessum málum eftir 14 ár.

Ísland er mjög efnað land og er meðal ríkustu þjóða í heimi. Það eru mjög margar fátækar þjóðir sem skulda bæði Bretum og Hollendingum stórfé og þau hafa staðið í ströngu við að semja við stjórnvöld þessara landa með milligöngu annarra aðila til þess að reyna að fá skuldaaflausn eða lengingu í lánum og þar fram eftir götunum.

Ef Ísland ofan í allt það sem á undan er gengið, með þessa miklu útrás og hugmyndir um að ætla að sigra heiminn á viðskiptasviðinu, fær síðan skuldaaflausn þá verður bókstaflega allt vitlaust í höndum Breta og Hollendinga gagnvart öðrum skuldurum. Þannig að Ísland er dæmi um hvernig farið getur fyrir þjóðum sem fara óvarlega. Alþjóðavæðast með mjög gáleysislegum hætti en skilið landið eftir efnahagslega varnarlaust eða varnarlítið, eins og íslenska efnahagsundrið var og þáverandi ríkistjórn var ítrekað bent á af nágrannalöndum okkar.

Skuldaaflausn Íslands þýddi að alþjóðasamfélagið væri að búa til fordæmi um það sem er kallaður freistnivandi, aðrir gætu farið að leika þetta eftir. Ísland er í refsivist. Þjóðarstoltið er sært. Ísland sem hagkerfi og sjálfstætt ríki, sem fór braut nýfrjálshyggjunnar og alþjóðavæddist og fór út í alþjóðleg viðskipti með mjög takmarkað bakland, verður sýnidæmi háskólanna um hvernig svona örhagkerfi virka og í hvaða skelfingum þau lenda, ef heimavarnirnar heima fyrir er ekki nægilega öflug og efnahagslegar varnir styrktar.

En sjálfstæðismenn þrættu eins og þeim er svo lagið, ekki bara um þær neikvæðu breytingar sem þeir gerðu á skattkerfinu og hættuna af hinni ofsafengnu þenslu hér heima. Heldur gerðu þeir grín af öllum erlendum sérfræðingum, sem ekki voru þeim sammála.