Umsátrinu verður að ljúka

Get ekki að því gert, sé litið til þróunar Icesave-umræðu, ég óttast mikið þessa stundina að verið sé að vekja væntingar, sem ekki munu standast þegar á reynir. Þar á ég við að vitnað er endurtekið í ummæli ýmissa álitsgjafa, sem standa núna með íslendingum og viðhorf til okkar séu að breytast. Vill minna á að enginn ráðamaður hefur sem í raun hefur eitthvað með þetta mál að gera hefur gefið upp neina breytingu.

Þetta minnir óþægilega á þegar einhver norskur þingmaður sagðist vilja lána okkur 2 þús. MIA og var svo í fréttum daglega í tvær vikur ásamt beinni útsendingu frá kostulegri för formanns framsóknarmanna til Noregs. Barnaleg og óvönduð vinnubrögð viðkomandi fréttamanna. Við verðum að fara að standa í fæturna og láta af þessari óskhyggju.

Í þessu sambandi vill ég minna sérstaklega á viðtal við Sigurbjörgu Sigurgeirsdóttir stjórnmálafræðing í Speglinum í gær. Þar sem hún rakti ákaflega vel hvernig vinnubrögð íslenskra stjórnmálamanna eru og hvernig þeir hika ekki við að beita öllum brögðum í bókinni, algjörlega án tillits til þjóðarhags.

Svo það sé á hreinu þá finnst mér eins og öllum íslendingum ósanngjarnt að við séum í þessari stöðu og ætla ekki að rekja enn einu sinni þann feril hvers vegna, enda skiptir það engu nú. Við erum hér í dag. Vitanlega væri æskilegt að losna undan þessari kvöð, en við sitjum uppi með lög sem staðfesta stöðu okkar gagnvart þessum skuldum. Fyrir liggur atkvæðagreiðsla um val í nýjum lögum sem staðfesta þetta eða eldri lögum sem staðfesta einnig þessa stöðu.

Það liggur fyrir að helsta forsenda afstöðu Breta, Hollendinga og svo vinaþjóða okkar á norðurlöndum er það regluverk sem er í gildi og það fordæmi sem gefið væri, ef vikið væri frá þessum reglum með því að Íslandi yrði veitt undanþága. Það liggur einnig fyrir að það eru margar þjóðir sem standa mun verr en við. Þar á meðal þjóðir sem eru í Evrópu og þjóðir sem skulda Hollendingum og Bretum stórfelldar upphæðir. Fordæmið yrði þeim óviðráðanlegt.

Það breytir ekki því að breyta verði regluverkinu og forsendum Kasínó-efnahagskerfisins

Nokkrir kvarta undan því hvernig umfjöllun um Ísland er í norrænum fjölmiðlum þá sérstaklega dönskum. Er þessi umræða eitthvað einkennileg eftir það sem á undan er gengið? Ég hef rakið það oft hér á þessari síðu, að þessi viðhorf voru komin fram á Norðurlöndunum fyrir Hrun. Minni á viðbrögð þáverandi ráðamanna okkar, sem fóru í sérferð og gerðu grín að aðvörunum norðurlandanna. Þá sérstaklega Dana.

Síðan þá hafa reglulega birst í norrænum blöðum frásagnir blaðamanna sem hafa farið í heimsóknir hingað. Þar hefur verið bent á að ekki hafi glæsijeppum íslendinga fækkað. Allir veitingastaðir fullir fram á morgun hverja einustu helgi. Hér sé verið að byggja stærsta óperuhús á Norðurlöndum.

Atvinnuleysi á Íslandi sé þrátt fyrir allt minna en á hinum norðurlandanna og velmegun meiri í mörgum tilfellum. Ísland sé enn meðal ríkari þjóða heimsins. En við höfum hagað okkur ótrúlega heimskulega með óábyrgri hægri sveiflu ásamt því að gefa hinum norðurlöndunum og þeirra hagstjórn langt nef.

En þegar þessir blaðamenn ræddu við íslendinga, þá vorum við volandi yfir því að Ísland hafi það svo slæmt og önnur lönd eins og norðurlöndin vilji ekki lána íslendingum meiri peninga og Bretar afskrifa skuldir. Við séum eins og grenjandi alkahólisti og heimtum meira brennivín. Álit íslendinga hefur hrunið og engin skilur hvernig í veröldinni Ísland ætli að kjósa sig undan ábyrgð á eigin gjörðum. Álitshrunið hófst ekki bara núna, það hófst árið 2007 þegar dómar Danske bank komu fram og viðbrögð þáverandi ráðamanna okkar við þeim.

Þessu umsátursástandi sem stjórnmálamenn halda þjóðinni í verður að linna. Þeir eru upphaf og endir þeirra vandræða sem við erum í og geta ekki vikið sér undan þeirri ábyrgð. Það var ríkið sem brást okkur. Það er ríkið sem á að setja leikreglur og sjá til þess að þeim sé fylgt.

Stjórnmálamenn verða að taka upp ábyrgari vinnubrögð og hafa dug í sér að klára mál, jafnvel þó óvinsæl séu. Því verður að fylgja breytt stjórnarskrá og stjórnlagaþing. Það mál allt verður að taka úr höndum þingmanna þeir eru endanlega búnir að klúðra allri sinni aðkomu að því máli.