Stóra smjörklípan

Farsinn sem stjórnarandstaðan bauð upp á í gærkvöldi var fjarstæðukenndur. Þar blasti við hin yfirgengilega afneitun og lýðskrum. Á tímum sem þessum er það fantaskapur að vekja væntingar hjá almenning sem ekki er innistæða fyrir. Það að stilla Icesave málinu þannig upp að málið snúist um hvort við veljum að borga eða borga ekki, er eitthvert mesta og ómerkilegasta lýðskrum sem boðið hefur verið upp á hér landi fyrr og síðar. Smjörklípa til þess að draga athyglina frá hinum raunverulega vanda.

Það er ekki boðlegt að þingmenn bjóði þjóðinni upp á götustráksleg frammíköll, ásakanir um landráð og óvinveittar þjóðir sem sameinist um að leggja Ísland að velli. Það er en skelfilegra að lesa ummæli eftir þingmenn sem hrósa sjálfum sér fyrir að hafa staðið sig vel, eins og maður les á facebókarfærslum í nótt og í morgun. Álit þingsins hefur fallið meira en krónan.

Hvar í veruleikanum er þetta fólk statt? Hvernig í ósköpunum komst svona fólk inn á þing? Umræðulist þessa fólks virðist ráðast af því einu að koma sér upp að minnsta kosti einum ógöngum, sem síðan bornar eru á andstæðinginn í endurteknu rakalausu stagli. Ætíð lendir umræða íslenskra stjórnmála í sama farveg. Tvö lið sem rífast um smjörklípur sem hent er reglulega inn í umræðuna. Ekkert miðar og engin ásættanleg niðurstaða næst.

Hvað ætla menn að gera ef ekki er gengið til samninga um Icesave? Hvað ætla menn að gera ef lánshæfismat Íslands fellur um tvo eða þrjá flokka? Hvernig ætla menn að byggja upp atvinnulíf ef fyrirtækin hafa einungis aðgang að fjármagni, sem er á þeim kjörum að framleiðsla þeirra verður ekki samkeppnishæf?

Hvað ætla menn að gera ef hátæknifyrirtækin verði að flytja höfuðstöðvar sínar til Evrópu? Landsvirkjun og Orkuveitan geta ekki endurfjármagnað sig? Nema á vaxtakjörum sem gera það að verkum að tvöfalda þurfi orkuverð hjá almenning, vegna þess að fyrirliggja langtímasamningar um fast verð hjá stórkaupendum og ekki fáist fjárfestar til þess að koma hingað vegna þess að orkuverðið er orðið of hátt.

En þessi málflutningur hefur haft þau áhrif, þegar hlustað er á umræður í heitu pottum sundlauganna, að þjóðin ræðir Icesave málið á kolvitlausum forsendum byggðum á óraunsærri óskhyggju og kemst þar af leiðandi að niðurstöðum, sem eru dæmdar til þess að valda svo miklum vonbrigðum þegar staðreyndir liggja fyrir og stóru dómarnir eru felldir af dómstólum götunnar og þá á að höggva á mann og annan. Þá er farið að og leitað að sökudólgum og þá njóta smjörklípumennirnir sín í skítkastinu. (InDefence)

Ísland getur ekki hafnað því að standa við alþjóðlegar skuldbindingar, sem voru staðfestar á þingi fyrir rúmu ári undir framsögu núverandi formanns Sjálfstæðisflokksins og þáverandi fjármálaráðherra. Síðan þá hefur legið fyrir að Ísland yrði að borga. Málið snérist einungis val um hvernig það yrði gert.

Ég hef áður vitnað nokkrum sinnum til ummæla hinna norrænu vina okkar, um að endaleysan á Íslandi gangi ekki lengur og íslendingar verði að fara að taka til hjá sér í efnahagsstjórninni. Í erlendum fjölmiðlum, þar sem rætt er við efnahagssérfræðinga um Icesave málið og niðurstöðu Alþingis, hefur komið fram að íslenskir stjórnmálamenn hafi fullkomlega misst sig í umræðum um málið og sú dramatík sem þeir hefðu dregið upp væri eitthvað svo íslensk og út í hött. Þessi vinnubrögð íslenskra stjórnmálamanna sem hafa dregið orðspor Íslands langt niður hjá vinaþjóðum okkar og ekki síður í sjálfsímynd íslendinga.

Þetta hefur tafið uppbygginguna um eitt ár og atvinnuleysi mun líklega tvöfaldast á næstu mánuðum.

Og Jóhanna Guðrún söng svo vel "Is it true, is it over" í Júróvisjón og náði 2. sæti. = Er það satt, að þetta sé búið?

Já ruglið er búið sem fyrrv. ríkisstjórnir settu upp og þrættu við erlenda eftirlitsaðila og norrænu, bresku og hollensku seðlabankastjóranna um að þetta gæti ekki staðist og Ísland yrði að grípa til aðgerða. Á meðan Seðlabankastjórnarmenn ásamt Fjármálaeftirlitsmönnum fóru um heimsbyggðina með aðalklappstýrunni, Forseta Íslands, og reyndu að telja fólki í trú um Íslenska efnahagsundrið.