Ögmundur fer með rangindi

Það reynir sannarlega á manndóm ráðherranna þessa dagana og þeir ekki í öfundsverðri stöðu. Fyrir liggja tveir valkostir, skera rösklega niður ríkisútgjöld og hækka skatta til þess að rífa samfélagið út úr þeirri stöðu sem fyrri ríkistjórnir hafa komið þjóðinni í og gera það á 2 -3 árum með 25 MIA niðurskurðarplani á þessu ári og 50 MIA plani 2010 og 2011.

Hinn kosturinn er að gera lítið, halda áfram og neita að horfast í augu við vandann. Þá mun vaxtabyrðin vaxa enn frekar og íslenskt samfélag í núverandi myndi sökkva með langvarandi atvinnuleysi, fólksflótta og tvöfaldri gengisfellingu. Ég hef nokkrum sinnum sett fram þá kenningu að nokkrir núverandi stjórnarþingmanna muni eiga erfitt með að komast í gegnum þann skelfilega vetur sem framundan er og spurning hvernig eigi að túlka orð Ögmundar Jónassonar í dag.

Það var skelfilegt fyrir okkur verkalýðsleiðtoga að sitja í vor og fram eftir sumri dögum saman í Karphúsinu undir endalausum útskýringum og útreikningum hagfræðinga, sem starfa hjá aðilum vinnumarkaðs, sveitarfélögum og stjórnvöldum, þegar þeir fóru yfir þjóðhagslegar stærðir hvað hin eða þessi aðgerð myndi spara mikið og hversu mikið hinn eða þessi skatturinn muni auka tekjur ríkisins. Þar var hnífnum mundað gagnvart mörgu af því sem verkalýðshreyfingin hefur lamið í gegn hvað varðar samfélagsgerðina og aðstoð við þá sem minnst mega sín.

En á hinn bóginn blasir það við að best væri að fara þá leið sem Göran Person sænski ráðherrann sagði við okkur í vetur þegar hann fór yfir það hvernig Svíar unnu sig út samsvarandi vanda á árunum 1992 – 1996. "Horfist í augu við vandann. Takið strax á honum og gerið það á eins stuttum tíma og hægt er."

Sé litið til ummæla ráðherra er greinilegt að sumir vilja taka strax á vandanum, en öðrum er það greinilega ofvaxið. Ljóst er að Ögmundur er í gríðarlegum vanda verandi leiðtogi opinberra starfsmanna og núverandi heilbrigðisráðherra. Hann heldur þessa dagana á mörgum „sjóðheitum kartöflum“ svo ég noti algengt orðlag stjórnmálamanna.

Í Karphúsinu bar oft á milli markmiða í málflutningi forsvarsmanna stéttarfélaganna af almenna markaðinum og forsvarsmanna stéttarfélaganna af opinbera markaðnum. Þar komu fram kröfur forsvarsmanna opinberu félaganna að varnargirðingum yrði stillt upp við störf opinberra starfsmanna. Til þess að þetta væri framkvæmanlegt komu fram sjónarmið m.a. frá Ögmundi Jónassyni um að allir lífeyrissjóðirnir ættu að beina þeim fjármunum sem lausir væri til þess að kaupa skuldabréf af sveitarfélögunum og hinu opinbera.

Forsvarsmenn stéttarfélaga af almennum markaði bentu á að nánast allir þeir 17.000 sem væru atvinnulausir kæmu af almennum vinnumarkaði og forsvarsmenn opinberu stéttarfélaganna væru í raun að krefjast viðvarandi og vaxandi atvinnuleysi á þann hóp en öllum björgunarhringjum beitt gagnvart hinu opinbera. Það gæti ekki leitt til annars, væri til lengri tíma litið, en enn meira hruns og það yrði langvarandi, 10 - 15 ár í stað 3 - 4.

Forsvarsmenn fyrirtækja gagnrýndu einnig þessi sjónarmið á þeim forsendum að það kallaði á umtalsverða hækkun skatta ekki bara einstaklinga heldur einnig á fyrirtækin. Auk þess að það takmarkaði verulega það fjármagn sem fyrirtækin hefðu aðgang að. Virðisauki og útflutningstekjur kæmu frá fyrirtækjum á almennum markaði og það væri í raun undirstaða þess að hægt væri að vinna sig út úr vandanum að koma almenna markaðnum í gang.

Málflutningur Ögmundar í dag er ákaflega ómaklegur í garð ASÍ félaganna og ekki til þess fallin að aðilar íslensks samfélags nái höndum saman til þess að takast sameiginlega á við þann gríðarlega vanda sem við blasir. Það er sú eina leið sem fær er, en þann vilja hefur skort í hinum pólitíska hráskinnaleik sem stjórnmálamenn hafa verið svo uppteknir við undanfarið ár.