Hins ýmsu form spillingar

Samkvæmt árlegri úttekt stofnunarinnar Transparency International þrífst hvergi minni spilling í heiminum en á Íslandi. Á skalanum 1 til 10, þar sem 10 merkir engin opinber spilling, mælist Ísland með 9,7. Niðurstaða stofnunarinnar byggir könnunum með spurningum um misnotkun á opinberu valdi í eigin þágu og mútuþægni opinberra starfsmanna.

Um er að ræða 16 spurningar og er Ísland aðeins í 6 spurningum. Allar spurningarnar utan einnar snúast um mútur. Ísland getur ekki annað en skorað hátt í svona könnun vegna þess að umræðan um spillingu hér snýst um fyrirgreiðslu stjórnmálamanna í formi pólitískra ráðninga, einkavinavæðingar, opinbers stuðnings til stjórnmálaflokka og kosningasmala sinna (sem þeir settu á launaskrá hins opinbera í vor) og svo sjálfra sín í formi eftirlauna.

Til þess að tryggja stöðu sína þá hafa íslenskir stjórnmálamenn gætt þess að embættismannakerfið verði ekki of sterkt og þeim vikið sem verða í vegi þeirra. Þar má minna á nýlegt dæmi úr Reykjavík, sem Ólafur nýrekinn borgarstjóri vakti athygli á í einni af kveðjuræðum sínum. Þeir sem kanna spillingu í löndum og bera þau svo saman hafa bent á að það sé ekki hægt að gera svona kannanir á Íslandi þar sem stjórnmálamenn hafi gætt þess að fáar reglur séu til á Íslandi um störf stjórnmálamanna.

Afstaða þingmanna Sjálfstæðisflokksins undanfarna daga segir í raun allt, auk þess að þeir skuli hiklaust vitna í framangreinda könnun og halda því fram á grundvelli hennar að það sé engin spilling á Íslandi og engin ástæða til þess að gera neitt!!

Það hlýtur einnig að mörgum umhugsunarefni hvernig tilteknir fjölmiðlar birta fréttir um þessa könnun og meðhöndla niðurstöður hennar sem staðreyndir. Við höfum orðið vitni af því í dag hvernig málin ganga fyrir sig. Ritstjóri tiltekins fjölmiðils birtir opinberlega athugasemdalaust að virtur sagnfræðingur hafi látið nemandi sinn gjalda þess í einkunnargjöf, að sá sem ritaði prófritgerð sem snérist um ljóðskáld sem sé sagnfræðingnum ekki samsinna í pólitískum skoðunum. Þar fari Kommatittur sem hafi verið rekinn frá tilteknum skóla með skömm og hrakinn vestur á Ísafjörð í útlegð.

Það eitt að ritstjórinn trúi gleypi þetta athugasemdalaust segir svo margt, svo gríðarlega margt. Hann hafði ekki fyrir því að athuga hvort einhver fótur væri fyrir því, hvort viðkomandi hefði t.d. einhverntíma starfað hjá umræddum skóla. Er ætlast til þess að einhver taki mark á dagbókum ritstjórans eða það sem fjölmiðillinn birti undir hans stjórn?

Þetta er sambærilegt og þegar tiltekinn söguritari endursamdi sögu síðustu aldar, þar sem tilteknum flokki var eignað allt jákvætt sem gerst hafði á Íslandi. Ekki minnst á baráttu launamanna og samtök þeirra, eða samtök kvenna. Sjónvarpið var látið kaupa þessa seríu og menntamálaráðuneytið keypti hana líka og sendi í alla grunnskóla landsins. Varaformaður þessa flokks hélt hinu sama fram í fréttaþætti nýverið, varaformaðurinn er í dag menntamálaráðherra Íslands.

Inn í mér syngur vitleysingur

Það hefur komið fram hjá hagfræðingum ASÍ á miðstjórnarfundum og starfsnefndarfundum undanfarið, að ekki séu neinar forsendur til þess að verðbólgan sé að verða búin. Veiking krónunnar og hátt vaxtastig er farið að skapa það ástand að verðbólgan nærist af sjálfri sér. Þetta er bein afleiðing aðgerðaleysis ríkisstjórnarinnar.

Forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar hafa margoft komið fram og haft í frammi þær fullyrðingar að botni efnahagsvandans sé náð. Þetta sagði forsætisráðherra í apríl og hefur hann síðan ásamt sínu fólki endurtekið þetta reglulega, auk þess að hann sjái ýmis merki um hraða kælingu framundan og að toppi verðbólgunnar (botninum) sé náð. Í lok hverrar yfirlýsingar um þetta ástand hafa forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar lýst yfir sigri. Þeim hafi tekist að gera ekki neitt og sparað með því ríkissjóð stórar fúlgur.

Á sama tíma hafa fyrirtækin verið að verzlast upp og vitanlega fylgja heimilin í kjölfarið. Hagfræðingar ASÍ og SA ásamt öðrum markverðum hagfræðingum hafa varað við því undafarin 3 ár að þetta ástand gæti skapast og við því þyrfti ríkisstjórnin að bregðast. En hún hefur ekkert gert, fór inn í niðursveifluna með allt niðrum sig. Alltof lítinn gjaldeyrissvarasjóð, búinn að lækka skatta um of í trausti þess að við myndum búa við sömu spennu um aldur og ævi.

Undanfarna daga er eins og ráðherrarnir séu loks að vakna upp af svefni sínum. Hvert fyrirtækið af öðru segir upp fjölda manns og við blasir neyðarástand hjá mörgum þeirra. Hún hefur byggt allt sitt á þeim hagfræðingum og efnahagsráðgjöfum sem byggja sínar spár á pólitískri óskhyggju. Þeir hafa svo ásamt talsmönnum Flokksins farið í fjölmiðla og ekki haft annað til málanna að leggja en að gera lítið úr þeim sem hafa bent á að veruleikinn sé annar en þeir vildu að almenningur tryði.

„Það er engin kreppa“ segir utanríkisráðherra og Halldór teiknaði viðeigandi mynd í 24-stundir í dag. Starfandi forsætisráherra ásamt borgarstjóra fengu í gær aðra frá Halldóri. Þar er gerviveröld stjórnmálamenna lýst mjög vel.

Aðilar vinnumarkaðs tóku ábyrg skref síðasta vetur við gerð kjarasamninga og fór þess á leit við ríkisstjórnina að hún gripi til aðgerða og undirbyggi efnahagslífið undir niðursveilfuna. Ríkisstjórnin gerði ekkert, utan þess að taka fram nokkur kosningaloforð og efna þau, reyndar munu þau sem að launamönnum snúa koma til framkvæmda í lok kjörtímabilsins. Hefði hún t.d. fylgt ráðum hagfræðinga aðila vinnumarkaðs, þá hefði hún getað tryggt stöðu krónunnar með viðunandi hætti. En ríkisstjórnin missti af vagninum og líkurnar fara minnkandi þessi stjórn hangi út kjörtímabilið. Vinnubrögð og viðbrögð stjórnmálamanna undanfarið hafa verið með þeim hætti að reiðin fer hratt vaxandi meðal almennings.

Framundan er erfiðasti vetur sem fyrirtæki og launamenn hafa horfst í augu við. Það sem hefur bjargað opinberum atvinnuleysistölum hingað til eru þau sérkenni íslensks vinnumarkaðar að þar hefur allt að 10% verið ungt fólk sem kemur úr skólum og fer út á vinnumarkað þegar mikið er að gera. Í haust hvarf þetta fólk af vinnumarkað og er komið í skólana, núna eru þeir yfirfullir.

Sama á við um fullorðið fólk, það er velþekkt séreinkenni íslensks vinnumarkaðar hversu lengi fullorðið fólk er á honum. En það fólk dregur sig í hlé þegar atvinna minnkar. Einnig hafa horfið af íslenskum vinnumarkaði nokkur þúsund erlendir launamenn og fleiri eru á förum. Allt þetta fólk fór af vinnumarkaðnum án uppsagna. 1.400 hafa misst vinnuna vegna hópuppsagna. Ætla má að verið sé að tala um eitthvað á annan tug þúsunda starfa sem hafa horfið af vinnumarkaðnum á þessu ári. Við vorum með spennu það vissum við og hún myndi hverfa, við erum í dag með um 4% atvinnuleysi. Við vitum um nokkur hundruð sem ekki eru komin fram á skrám vegna þess að því var sagt upp í sumar og er enn á uppsagnarfresti.

Það er málið snýst um fyrst og síðast er fólkið sem er í raun grunnuppistaðan og staðan er núna sú að hver einasti sem eftir er telur beint inn á atvinnuleysiskrár. Fyrirtæki hafa verið að draga það að segja upp þessu fólki í von um að úr rætist, en vaxandi fjöldi þeirra hefur ekki lengur bolmagn til þess að halda áfram óbreyttri starfsemi vegna skorts á rekstrarfé á eðlilegum vöxtum, en stíflurnar eru að bresta. Það er fyrst nú sem það er að renna upp fyrir ráðherrum að ástandið sé líklega ekki gott og þeir þurfa að stíga út úr hótelherbergjum lúxushótelanna, sleppa dagpeningunum og halda heim til starfa.

Þetta er eitt af þeim grundvallaratriðum sem hagdeildir aðilavinnumarkaðsins hafa síðustu tvö ár margítrekað reynt að koma forsvarsmönnum ríkisstjórnarinnar í skilning um. En við höfum þurft að sitja og sötra kaffið á meðan ráðherrar hafa horft á okkur að því virðist í fullkomnu áhugaleysi og ekki síður skilnings- og ráðaleysi, á meðan hagfræðingar okkar hafa útskýrt hvert stefni.

Hagfræðingar aðila vinnumarkaðs hafa réttilega bent á að ríkisstjórninni hafi með efnahagsstefnu sinni tekist að skapa það ástand að verðbólgan nærist á sjálfri sér og þennst út. Í þessu sambandi má benda á hlutverk Netheima, sem í hratt vaxandi mæli eru að taka við hlutverki ráðandi fjölmiðla, sem áður stjórnuðu umræðunni í samræmi við stefnu ráðandi afla í þjófélaginu. Ráðherrar geta ekki lengur skotið sér á bak við útúrsnúningaumræður eins og t.d. fjármálaráðherra og menntamálaráðherra eru að reyna þessa dagana.

Og topphljómsveit Íslands Sigurós samdi viðeigandi lag fyrir ráðamenn; „Inn í mér syngur vitleysingur“

Árni leysir vandan - á sinn hátt

Í grein nýverið í opnu Morgunblaðið fór fjármálaráðherra enn einu sinni inn á spunabrautir og rakti eitthvað sem hann vildi að fólk teldi rétt. Þar kom hann inn á að ríkistjórnin væri að gera heilmikið og maður settist niður og las greinina í leit að lausnunum. Ekkert markvert var þar og efst á lista Árna voru atriði sem eiga að koma til framkvæmda eftir 2 ár.

Það var gagnrýnt kröftuglega við gerð kjarasamninga í febrúar síðastliðinn að skattalækkanir launamanna ættu ekki að koma til framkvæmda fyrr en í lok kjörtímabils. En þetta taldi Árni sem aðalatriði í grein sinni um aðgerðir sem ríkisstjórnin hefði gripið til í aðgerðum gegn núverandi efnahagsvanda. Þetta var nú reyndar áður en svartnættið skall á.

En Árni man hlutina oft öðru vísi en aðrir. Þar má minna á málflutning hans í sambandi við skipan héraðsdómara fyrir nokkru, þar sem hann gekk algjörlega fram af góðum hluta þjóðarinnar í spuna sínum.

Í kvöld telur Árni upp sem aðgerðir ríkisstjórnarinnar veg yfir Lyngdalsheiði og Suðurstrandaveg sem björgunarhring sem ríkisstjórnin hafi varpað út. Í því sambandi má minna á að þá hafa forsvarsmenn SA og ASÍ talað um að það þyrftu að koma til nýjar mannfrekar byggingarframkvæmdir, ekki vegir sem eru búnir að vera á vega áætlun árum saman þar sem nokkrir vélamenn eru að störfum. Það er í byggingariðnaðinum sem skórinn kreppir mest.

Reyndar stendur það þannig í mínu minni að hvorugur þessara vega sé á framkvæmdastigi. Er búið að leysa deiluna við Björn Bjarna og Þingvallarnefndina?

Rignir til jóla?

Sú þjóðtrú hefur lifað lengi að veður breytist á höfuðdag og haldist þannig næstu þrjár vikur. Trúnni á höfuðdag hefur verið rík meðal okkar. T.d. hefur ætíð þótt mikilvægt þótti að ljúka heyskap fyrir höfuðdag.

Rigndi ekki í fyrra frá höfuðdag fram að jólum?

Alþýðuhetjan Jóhanna

Við eigum okkar alþýðuhetjur, fólk sem er tilbúið til þess að verja tíma og fjármunum sínum til þess að láta gott af sér leiða. Jóhanna Kristjónsdóttir er ein þeirra. Árið 2005 fékk Jóhanna 350 þús. kr. í verðlaun fyrir bók sína Arabíukonur og fyrir verðlaunaféð stofnaði hún sjóð til styrktar jemenskum stúlkum. Sjóðinn nefndi Jóhanna Fatimusjóðinn í höfuðið á stúlkunni Fatimu í Þúla sem þá var 14 ára gömul og átti sér þá ósk heitasta að komast í háskóla. Jemen er fátækasta ríki arabaheimsins og staða fólks, einkum kvenna, bágborin. Talið er að um 60 prósent kvenna séu ólæsar.

Jóhanna hefur með miklu og óeigingjörnu starfi unnið þrekvirki við að skapa stúlkum tækifæri til náms í Jemen. Nú hefur hún leitað til nokkurra þekktra íslendinga um hjálp og þeir hafa gefið margskonar hluti sem fara á uppboð í Perlunni nú um helgina. Dagsránna og skrá yfir munina má sjá á vefstæðinu suk.is

Það er sannarlega ástæða til þess að hvetja fólk til þess að líta við í Perluna um helgina og leggja Jóhönnu og félögum hennar lið. Þetta er sólargeisli inn í þá umræðu sem fram fer þessa dagana þar spillingstjórnmálamanna birtist í nýju formi daglega og maður er gjörsamlega sjokkeraður yfir þeim sjónarmiðum sem alþingismenn og ráðherrar hafa sett fram þar sem endurspeglast gjörspillt viðhorf einangraðrar veraldar. Seinni glansferð menntamálaráðherra og fylgdarliðs til Kína hefði þegar allt er talið hefði dugað Jóhönnu til mikilla afreka við að aðstoða konur til mennta.

En það er langur vegur milli athafna alþýðuhetju og íslensks stjórnmálamanns. Mjög langur vegur. Tek ofan fyrir Jóhönnu.

Veröld stjórnmálamanna

Það líður ekki sá dagur að okkur berast fréttir af spillingu stjórnmálamanna. Stangveiðiferðir og lúxushótel virðast vera daglegt brauð. Samgögnunefnd sem öll fær svera styrki til þess að reka heimili í Reykjavík og á hús þar krefst þess að fá ekki bara til viðbótar lúxushótel heldur einnig dagpeninga.

Fram hefur komið í umfjöllum um ferðir menntamálaráðherra til Kína að þær hafi ekki bara kostað 5 millj. kr. heldur megi bæta við hótelkostnaði á lúxushótelum og reikningum vegna gleiðra veizluhalda. Okkur er tjáð að þegar stjórnmálamenn fari erlendis og í ferðir innanlands þá fái þeir dagpeninga, en síðan eru hótel- og veitingahúsreikningar greiddir að auki. Þessir hinir sömu hafa með eftirminnilegum hætti tekið sér eftirlaun og hafnað því að leiðrétta þau.

Stjórnmálamenn standa svo alvarlegir fyrir framan almúgann og segja að hann verði að fara að reglum. Dagpeningar eru til þess að greiða kostnað á ferðalögum, þeim er skipt upp í hótel og fæði. Það er nefnd stjórnmálamanna sem setti þessar reglur og það er nefnd á þeirra vegum sem reiknar reglulega út hvað dagpeningar eigi að vera hverju sinni. En við höfum oft orðið var við að íslenskum stjórnmálamönnum detti ekki í hug að fara eftir þessum reglum þegar snýr að þeim sjálfum.

Ísland býr við gjörspillta stjórnsýslu. Í öðrum löndum sem vilja láta telja sig siðmenntuð, þá er stjórnmálamönnum gert að segja af sér komist upp að þeir séu að bruðla með almannafé. T.d. er ljóst að Stangveiðiráðherrann hefði orðið að segja af sér umsvifalaust og við ætlumst til þess að hann geri það. Sama gildir um þá borgarstjórnarmenn sem fóru í stangveiðiferðina.

En sú vissa er meðal almennings eins og heyrist í umræðum á vinnustöðum að það sem upp á yfirborðið kemst, sé einungis lítill hluti af þeirri spillingu sem viðgengst meðal íslenskra stjórnmálamanna. Nú ríkir það ástand að saumað er að almenning með lækkun kaupmáttar, hækkun vaxta og minnkandi atvinnu. Hinir gjörspilltu stjórnmálamenn standa gleiðfættir á sama tíma fyrir framan almenning og segja honum að leggja bílum og draga saman útgjöld. Hér má minna á greinar Ólafar Norðdal í Morgunblaðinu og ítrekuð ummæli ráðherra Sjálfstæðisflokksins undanfarið. Eða svo maðiur tali ekki um ummæli og athafnir Árna Johnsen.

Stjórnmálamenn bjóða svo almenning hiklaust og kinnroðalaust upp á þá skýringu að þeir hafi verið á fundum fram efitr kvöldi og byrjað að morgni. Hvað með fundi á Alþingi, það er verið að segja okkur að þingmenn gisti þá á Hótel Borg vegna þess að þeir nenni ekki heim til sín, 5 mín. akstur eins og frá Kríunesi heim til Árna hann á heima nánast í næsta húsi. Það er hreint út sagt ótrúlega ósvífið hvað stjórnmálamenn bjóða okkur almenning upp á í málflutning sínum. Ósvífnar lygar hiklaust bornar fram.

Og þegar almenningur mætir til þess að hylla handboltamenn stillir þetta lið sér fremst á sviðið. Þetta fólk er gjörsamlega veruleikafyrrt. Það sem er alvarlegast að það hefur sýnt sig í að íslenskir stjórnmálamenn hafa ekki getu til þess að takast á við stjórn landsins í efnahagserfiðleikum eins og við höfum upllifað það undanfarið. Fullkomið ráðaleysi ríkir meðal þeirra á fundum sem við aðilar vinnumarkaðs sitjum með þeim. Sé litið til athafna þeirra þá segir þetta sig sjálft.

Óli - takk fyrir að vera íslendingur

Já það fór nákvæmlega eins og við óttuðumst og maður hefur heyrt á svo mörgum kaffistofum undanfarna daga, þá tók stangveiðiborgarstjórnarflokkurinn sér þann forgang að taka landsliðið til sín og lét almenning bíða á meðan.

Svo kom Páll Óskar stuði í mannskapinn og kominn var stemming á Arnahólinn, en þá stigu handhafar valdsins og eftirlaunanna fram og röðuðu sé fremst á sviðið. Þá sló þögn á Arnarhólinn örfá börn klöppuðu. Landsliðið og hjálparkokkar þess urðu að gera sér það að góðu að standa baksviðs og á einu smá horni sviðsins. Á meðan stóðu stangveiðimenn og fleiri valdhafar á sviðsbrúninni og slógu sér á brjóst.

Almenningur var mættur til þess að fagna landsliðinu sínu og vildi líka hrópa húrra fyrir eiginkonum og börnum þeirra, sem hafa verið meir og minna ein heima í allt sumar.

En það var ekki pláss því handhafar eftirlauna og stangveiðileyfa eignuðu sér sviðið.

Það var svo ekki fyrr en í blálokinn að handboltahetjurnar, sem almenningur vildi fagna, þraut þolinmæðin undir stjórn fyrirliðans og stigu fram fyrir eftirlaunahópinn og þá hrópaði almenningur húrra með gleðibros á vör.

Velkomnir heim, þúsund þakkir fyrir glæsilega framgöngu, en afsakið við vildum svo gjarnan að þetta hefði verið öðruvísi.

Í Langholtskirkju

Það er klárt mál að það hlýtur að vera allt önnur upplifun að vera sem foreldri á tónleikum og horfa á barn sitt ná miklum árangri. Árangur á sviði tónlistar krefst mikillar ögunnar og endalausrar vinnu. Það varð snemma ljóst að Björk hafði mikla tónlistarhæfileika. Hún var ekki há í loftinu þegar hún klifraði upp á píanóbekkinn hjá ömmu sinni og sló þar laglínuna í vinsælu lagi sem hún hafði heyrt nokkru áður í útvarpinu. Áreynslulaust söng hún öll lög sem hún heyrði í útvarpinu. Oft fengu þeir sem sátu í sætinu fyrir aftan okkur sértónleika þegar við vorum á leið í bæinn á leið 14 Vogar-Torg, þar sem hún stóð í sætinu við hlið mér og renndi yfir vinsælustu lögin. Live flutningur slær iPodum við og leysir þá einangrun sem hver og einn býr sér í dag.

Strax um 5 ára aldur var hún kominn í tónlistarskólann og var þar til 18 ára aldurs. Lærði á nokkur hljóðfæri auk þess að taka langt nám í tónlistarfræði og söng. Alltaf var tími til þess að fara í þessa tíma þó svo MH kallaði á sinn tíma og þátttaka í mörgum hljómsveitum. Það var mikill sprettur að koma þessu öllu saman á unglingsárunum, man eftir henni koma á fullu heim með tusku sem hún hafði keypt og renndi henni í gegnum saumavélina og var þotinn út klukkustund síðar í nýjum kjól á tónleika sem hún hélt ásamt félögum sínum. Eða þegar hún kom inn og bað mig um að lána sér einhverja af ensku bókunum mínum, tók tíundu hverja línu frá bls. 50 og notaði það sem texta í nýtt lag sem hún var að semja. Orðin skiptu engu sagði hún þá, það voru hljóðin og laglínan.

Datt þetta í hug í fermingarkirkjunni minni í gærkvöldi hlustandi á textana núna, sem samdir eru af henni eða Sjón. Nú skipta þeir máli með margslungnum boðskap. En laglínan er enn flóknari og ekki á færi hvers sem er að syngja lögin hennar. Enda reyna sum lögin gífurlega á raddböndin. Wonderbrass-stelpurnar eru gríðarlega samæfðar og flottar. Var með þeim á Hróarskeldu í rigningunni í fyrra og þær æfðu á hverjum degi, orðnar ein af betri brassböndum sem við eigum. Sama má segja um Scola Cantorum, flutningur þeirra er hrífandi og agaður. Jónas Sen hefur verið verkstjórinn á heimstúrnum og skilar sínu á frábæran og smekkvísan hátt sama við hvaða tónborð hann sest.

Þegar Mark Bell leikur á tölvubúnaðinn koma oft fram ummæli sem gagnrýnandi viðhafði um eina af af fyrstu plötum Bjarkar. „Já þetta eru nú bara tölvurnar.“ Það hrökk út úr Björk þegar hún sá þetta; "Þessi maður reiknar greinilega með að rithöfundar séu búnir að vera, þar sem búið er að finna upp Word forritið." Þetta kom reyndar einnig upp í hugan við lestur umfjöllunar um þátt aðstoðarmanna í tónlist Bjarkar.

Hér sit ég við tölvu, kann að mestu fingrasetninguna og er með prentarann tengdan. En er klár á að ég gæti ekki rennt upp verki t.d. í samjöfnuði við Moby Dick. Nei alls staðar eru það hæfileikarnir og svo nám, endalaus agi og þjálfun sem ráða því hvað verkfærin gera hvort sem það er nú röddin, hljóðfærin eða tölvurnar.

Stökkva yfir lækinn - þegar við komum að honum

Á leið úr Grunnavík í Unaðssdal á Snæfjallaströnd

Heildarskuldir heimilanna hafa vaxið mikið á þessu ári vegna gengisfalls krónunnar. Hlutfall gengisbundinna lána vex og er að nálgast fjórðung af skuldum. Heildarskuldir hafa vaxið um 35% það sem af árinu. Hækkandi höfuðstóll leiðir til hækkandi afborgana. Hlutfall afborganna hækkar ennfrekar á grundvelli minnkandi kaupmáttar.

Í eðlilegu ástandi myndi það leiða til þess að heimilin minnkuðu við sig í húsnæði og selja a.m.k. annan bílinn. En það er ekki hægt, vegna þess að skuldsettu heimilin eiga ekkert í heimilisbílunum og oft lítið í húsnæði heimilissins. Auk þess er lítill markaður fyrir fasteignaviðskipti og þaðan af síður bílaviðskipti

Við erum í pattstöðu, ekki bara heimilin heldur ekki síður ríkisstjórnin. Ef hún vill koma til bjargar heimilunum og fyrirtækjunum verður að lækka vexti. En það mun leiða til þess að líkurnar á að þeir sem eiga krónubréfin selji þau og fall krónunnar verður enn meira, og Seðlabankinn segir nei. Sökudólginn er að finna í kolvitlausri efnahagsstefnu sem núverandi stjórnarmenn Seðlabankans sköpuðu þegar þegar þeir leiddu ríkisstjórnina.

Í nóvember næstkomandi losna kjarasamningar margra stórfyrirtækja, eins og t.d. álveranna og orkuveitnanna. Í apríl opnast svo þeir kjarasamningar sem gerðir voru síðasta vor. Hvað er til ráða, velta menn fyrir sér þessa dagana. Björn Bjarnason stakk upp á því að við færum þá leið sem Valgerður þáverandi ráðherra Framsóknar benti á fyrir tveim árum. Það er að taka einhliða upp Evru. Flestir héldu að Björn væri einungis að kasta einhverju fram til þess að dreifa umræðunni enn eina ferðina. Hann hafði jú bent á dollar nokkru áður og samflokksmenn hans sitt og hvað á pund, norska krónu og svissneska franka.

Sífellt fleirum er að verða ljóst að tillaga Björns er leið hans til þess að komast niður úr þeim trjám sem hann og flokkssystkyni hans eru föst upp í og viðurkenna að krónan sé búinn að vera og sú peningastefna sem hefur verið fylgt. "Skera sjálfan sig niður úr snörunni", heitir það á Karphúsmáli. Útför krónunnar var auglýst þegar útrásin var heimiluð og skuldsetningin hófst. Þetta gerðist á árunum 2002 til 2005. Á þeim tíma styrktist gengisvísitalan úr 145 í 100 og okkur var talið í trú um að allt væri í himnalagi og sussað á þá sem bentu á veilurnar. En síðan 2005 hefur gengisvísitalan verið í frjálsu falli og er í 155. Þeir veikleikar í íslensku hagkerfi sem danir höfðu bent á komu fram. Og mitt í þeim táradal skellur á okkur alþjóðleg fjármálakreppa. Sama hversu oft ráðherrarnir okkar tönglast á því, þá er það ekki nema þriðjungur af þeim vanda sem við búum við hér á þessu landi, hitt er heimatilbúið.

Það blasir við öllum að eitthvað verður að gera, nánast allir eru búnir að hafna því ástandi sem núverandi peningastjórn hefur komið okkur í. Kostnaður okkar við að halda í krónuna er orðin gríðarlegur. Ef skapa á nægilega öflugan gjaldeyrissvarasjóð þá kostar það tuga milljarða vaxtakostnað á ári, sem velt verður yfir almenning með beinum og óbeinum hætti, segir forsætisráðherra. En hann sleppir ætíð að minnast á þann ofboðslega kostnað sem lendir á heimilunum með því að halda í krónuna. Þátttökugjöld í ESB eru smáaurar samanborið við þann kostnað.

Hættan við tillögur Valgerðar/Björns er sú sem komið hefur fram í ummælum forsætisráðherra. Þar hefur komið fram að ef bankarnir og fyrirtækin sem hafa verið í útrásinni flytji sig yfir í Evru, þá sé skuldastaðan orðin viðunandi og kominn staða til þess að viðhalda krónunni. Staðreyndin er sú að þá munu tvær þjóðir búa hér á landi, önnur býr við ögun Evrunnar og stöðugleika. Svo hinn hlutinn sem verður að búa við krónuna og eignaupptöku sem reglulega fylgir slakri efnahagsstjórn með rússibanaferðum til þess að lagfæra mistök efnahagsstjórninni.

Við getum ekki stokkið yfir lækinn áður er komið að honum. Ríkisstjórnin lítur skelfilega út þar sem hún stendur á miðju túnni og hoppar í sífellu yfir einskisverðan útúrsnúning sinn víðsfjarri læknum. Og trúverðugleiki íslensks efnhagslífs fellur við hvert hopp. Það þarf að hefja undirbúning tiltekt og ögunn efnahagslífsins. Fyrsta skref er að ákveða hvert við ætlum og finna lækinn. Ferðaáætlun verða stjórnvöld að semja í samvinnu við aðila vinnumarkaðs, og það verður að gerast nú á haustmánuðum. Ef það tekst ekki þá er hætt við að vandinn vaxi hratt, MJÖG hratt. Og næstu tvö ár verði mörgum óbærileg.

Hingað til hafa stjórnvöld ekki viljað hafa samráð við nokkurn, haldið 3 fundi frá áramótum með aðilum vinnumarkaðs þar sem ekkert kom fram. Á því verður að vera bragarbót, skelfilegt var að heyra hin hrokafullu ummæli fjármálaráðherra; "Ef þið komið með tillögur sem eru okkur þóknanlegar skulum við athuga þær, annars erum við ekki til viðtals!!"

Þjóðhátíð að breytast í kosningaskvaldur

Nú er ljóst að silfurliðið kemur heim á miðvikudag og það mun fara niður Laugaveginn. Það er fínt og sjálfsagt að allir fagni komu þeirra.

En einhvern veginn finnst manni að Þorgerður, Hanna Birna og fleiri ráðamenn ætli að eigna sér þennan dag með tilheyrandi brussugangi. Þær ásamt útvöldum raði sér upp á pallinn, á meðan eiginkonur liðsmanna, börn og þeir sjálfir eru í bakgrunni.

Það er leitt, ekki hafa stjórnmálamenn unnið mikla sigra og margir sem ekki muni hrópa húrra fyrir þeim. Best væri að þeir komi þarna hvergi nærri og haldi sig í hæfilegri fjarlægð.

Spillingalausir stjórnmálamenn?

Fór í grillveizlu hjá dóttur minni í gær og við gengum síðan út á Miklatúnið og hlustuðum á seinni hluta tónleikanna. Heyrðum reyndar þá alla sakir þess hversu stutt frá hún býr. Hitti marga og pistlarnir á þessu bloggi ræddir meðal annars. Spurður um hvað ég ætti við með því að Hanna Birna hefði misstigið sig strax í upphafi.

Sé litið yfir borgarstjórnarpólitíkina það sem af er þessi kjörtímabili þá er það ljóst í mínum huga að Hanna Birna átti að gera eitthvað strax til þess að sýna að hún vildi setja þá stjórnarhætti sem hafa verið viðhafðir aftur fyrir sig og skera á milli. Það hefði hún gert ef hún hefði staðið að því að skipa mann með rekstrareynslu og tæknilega þekkingu í stjórnarformennsku OR. Það gerði hún ekki og stóð að því að við skipun í þetta viðamikla starf var haldið áfram á hinni pólitísku klækja- og glundroðabraut.

Morgunlaðið svarar fyrir borgarstjórnarflokk Hönnu Birnu í fyrradag með venjubundnu pólitísku viðhorfum íslenskra stjórnmálamanna. Hinir flokkar skipuðu líka vanhæft fólk, þess vegna er ekki hægt að gagnrýna þessa skipan, segir Morgunblaðið. Eru þetta einhver rök, eða innlegg í umræðuna?!! Nei, því fer fjarri. Með þessu er í raun verið að segja að nefndir sem stjórnmálamenn skipa skipta hæfileikar engu. Það eru leikreglur hinnar pólitísku refskákar sem skipta öllu.

Við okkur blasir daglega spilling íslenskra stjórnmálamanna. Og Morgunblaðið ver hana. Þar má t.d. benda á þögn hans um veiðiferð heilbrigðisráðherra og félaga hans úr stjórn OR. Á sama tíma og verið var að undirbúa stórkoslega eignatilfærslu frá fyrirtæki í eigu almennings til handhafa veiðileyfanna. Fram kom að hluti þessa miklu fjármuna ættu að lenda í vösum valinna góðvina í pólitíkinni.

Það má benda á margt fleira í þessum dúr. Hvers vegna ekki var fjallað um það þegar þáverandi forsætisráðherra hélt því fram að sama fyrirtæki hefði borið á hann mikla fjármuni, árslaun 150 verkamanna. Í öllum nágrannalöndum okkar hefði þetta verið stórmál og þess krafist að tekið væri á því.

En þetta rúmast í íslenskri pólitík og Morgunblaðið þegir. Blaðið hefur í marga áratugi stjórnað því hvaða mál eru sett á dagskrá og hver sitja föst í skúffum ritstjóranna, eins svo glögglega hefur komið fram undanfarið. Það urðu því ekki margir undrandi þegar ráðandi stjórnmálamenn misstu stjórn á sér þegar skyndilega kom fram á sjónarsviðið nýr fjölmiðill sem borinn var í öll hús og þeir stjórnuðu ekki hvað var birt í þessum fjölmiðli.

Þá var rokið til og átti að setja lög. „Þetta verður að stöðva“ hrópuðu þeir í ræðustól Alþingis og veifuðu Fréttablaðinu framan í íslenska þjóð. „Hvar erum við eiginlega stödd“ spurði almenningur. Forsetinn áttaði sig og setti málið í farveg þjóðaratkvæðagreiðslu, en það þorðu stjórnmálamenn Flokksins ekki. Og Morgunblaðið ásamt Valhöll fór hamförum í að níða niður forseta landsins! Flokkurinn vildi breyta stjórnarskránni svo koma mætti í veg fyrir að forsetinn gæti leikið þennan leik. Það var gengið svo langt að þriðjungur áskrifenda sögðu Morgunblaðinu upp. Og það hefur reyndar ekki náð sama flugi aftur.

Og íslenskir valdamenn gefa það reglulega út að á Íslandi sé minnsta spilling í heimi og settu sértæk eftirlaunalög sjálfum sér til handa. Fréttina um spillingalaust Ísland birtir Morgunblaðið.

Er það svo?

Glæsilegur árangur

Það er vitanlega glæsilegur árangur að vinna silfur á ólympíuleikjunum. Ef litið er yfir þau lið sem Ísland sigraði á leið sinni að silfrinu þá sést vel hversu stór þessi sigur er í raun.

Til hamingju strákar og takk fyrir stórkostlega skemmtun.

Áfram glundroði og klækjastjórnmál

Ég verð að viðurkenna að ég hélt að Hanna Birna myndi vilja koma inn með markverðum hætti og ýta aftur fyrir sig öllum þeim glundroða og spillingu sem borgarstjótrnaflokkur Sjálfstæðisflokksins hefur skapað á þessu kjörtímabili.

En því fer fjarri, spillingin veltur fram í enn ríkari mæli en áður og glundroðinn með öllum klækjum Flokksins mun enn ráða ferð. Þessi borgarstjórnarmeirihluti er þar af leiðandi andavana fæddur.

Það næst versta

Hlustaði á ræðu Jan Erik Stöstad ráðuneytisstjóra í vinnumarkaðsráðuneyti Norgegs. Hann segir að það hafi ætíð verið stefna norskra stjórnvalda að norskir kjarasamningar ættu að gilda í Noregi, einnig að gæta þess að gerðar væru sömu kröfur um starfsréttindi til allra hvort sem þeir væri innlendir eða erlendir. Það lægi fyrir að annað stefndi hagsmunum norskra í hættu auk þess að vera andstætt hagsmunum ríkisins. Fyrirtæki sem stæðu við skyldur sínar gagnvart samfélaginu og starfsmönnum sínum ættu vitanlega að njóta þess. Það væri hlutverk eftirlitstofnana hins opinbera að fylgja þessari stefnu. Ef fyrirtæki kæmust upp með að láta lægst kjarasamninga í Evrópu gilda þá myndi það valda því að öll fyrirtækin þyrftu að taka upp þau kjör til þess að vera samkeppnishæf. Í Evrópusambandinu hefðu komið ítrekað fram að hægri sinnaðir stjórnmálamenn vildu að kjarasamningar í heimalandi viðkomandi starfsmanns giltu. Ef svo væri þá tæki Evrópskur vinnumarkaður hraðlest til lægstu kjara.

Á Íslandi höfum við ð búið við hægri sinnaðar ríkisstjórnir um alllangt skeið. Það kemur líka glögglega fram í því ástandi sem ríkir í landinu. Miklar sveiflur og gríðaleg eignaupptaka hjá almenning sem rennur til hinna efnameiri. Stefna frjálshyggjunnar eins og hún gerist best. Allir íslenskir launamenn muna vel viðhorf ríkisstjórnarinnar á Kárahnjúkum, þar þurfti verkalýðshreyfingin að berjast á annað ár til þess að aðbúnaður erlendra starfsmanna uppfyllti íslenskar reglugerðir. Sama gilti um laun og kjör.

Ríkisstjórnin varði það að réttindalausir starfsmenn ækju um á stórum vinnuvélum, og útvegaði svo réttindi með hraðpósti þegar á þetta var bent. Á sama tíma var íslenskt fyrirtæki sektað um verulegar upphæðir sakir þess að vegna þess að það lét réttindalausa íslenska starfsmenn sína vinna á traktorsgröfu. Slys voru algeng sakir þess að öryggiskröfur voru ekki uppfylltar í upphafi, í skjóli aðgerðarleysis ríkisstjórnarinnar sem tók eftirlitsstofnanir úr sambandi. Sama gilti um heilbrigðiskröfur. Ríkisstjórnin feldi ætíð niður dagsektir hjá hinum erlendu verktökum, en lét innsigla íslensk fyrirtæki stæðu þau ekki í skilum. Þaqð verður forvitnilegt að fylgjast með Hönnu Birnu og hennar liði við uppbyggingu Sæmundarskóla

Á Íslandi komast stjórnmálamenn upp með spillingu eins t.d. hefur viðgengist í Reykjavíkurborg undanfarið ár og forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar verja það. Þegar við íslendingar erum erlendis lendum við ói vaxandi mæli í því að það er gert stólpagrín af Íslandi, efnahagsástandinu og stjórnarfarinu. Manni langar mest heim til þess að þurfa ekki að sitja undir þessu, enda er ég að leggja af stað og verð í flugvélinni á meðan LEIKURINN fram. Það er það næst versta.

Ísland í dag - séð frá Osló

Sit þessa stundina á þingi norræna rafiðnaðarsambandsins í Osló. Maður kemst ekki hjá því að velta því fyrir sér á hvaða forsendum íslenskir stjórnarþingmenn ásamt Valhöll halda því fram að um sé aðræða erlendan efnahagsvanda, sem ósanngjarnt hafi verið að ætlast til þeir séu fyrir. Það sé ósanngjörn gagnrýni. Þar eiga þeir við þá gagnrýni og aðvaranir, sem settar voru fram af flestum betri hagfræðingum landsins á árinu 2003 og margítrekuð eftir það. Þegar ríkisstjórnon sleppti bönkunum lausum.

Í íslensku skýrslunni er rætt um 30% gengisfall á þessu ári, yfir 14% verðbólgu, 15% vexti og um 10% kaupmáttartap.

Í hinum borrænu skýrslunum er rætt um ágæta stöðu þeirra gjaldmiðla sem þeir hafa flestir eru tengdir Evrunni. Verðbólgan er um 4 -5% sem þeim finnst mikið. Vextir eru um 6% sem þeim finnst óheyrlilegt og kaupmáttur óx einungis um 0.7% sem þeim finnst atriði sem þurfi að skoða vel í samráði við viðkomandi ríkistjórnir og atvinnurekendur.

Fram kom að íslensk stjórn hafi ekki sýnt samráði við atvinnulífið neinn áhuga.

Svona er Ísland í dag. Og við skiptum borgarstjóra og stjórnarformann í OR í tilefni dagsins.

Tvær þjóðir

Hef svo sem heyrt margar sögur um háttalag yfirstéttarinnar, veiðiferðir í boði fyrirtækja, fjárfestingarfyrirtækja, banka og fleiri. Þessi umræða með Guðlaug, Villa og Björn Inga kemur ekki á óvart. Af þessum sökum kímir maður alltaf þegar þessir hinir sömu setja upp vandlætingarsvip yfir hegðum Kremlverja og hælast svo um gæði og vandaða lifnaðarhætti hinna öfgafullu hægri manna. Það er nákvæmlega engin munur á þessu liði. Það nýtir öll tækifæri til þess að maka krókinn og draga til sín gæði, skattfríðindi, eftirlaun starfsbyrjunabónus og starfslokabónus.

Það sem kemur ælubragðinu upp í hálsinn nokkrum sinnum á ári er þegar við hittum þetta lið og ætlum að fara að ræða úrbætur á launakjörum almennra starfsmanna. Þá er settur þetta lið upp sérstakan ábyrgðarsvip og horfir í augu okkar fulltrúa lýðsins og segja; „Heyrðu nú Guðmundur, þú hlýtur að átta þig á því að nú verðum við að sýna ábyrgð og getum ekki farið að raska stöðugleikanum. Það mun hafa alvarlegar afleiðingar.“

Ég hef stundum velt því fyrir mér hvort þeir fari beint í laxveiðar Gulli og hans aðstoðarfólk þegar hann er búinn að hafna launakröfum ljósmæðra, hjúkrunarkvenna og sjúkraliða, eða lætur hann líða tvo til þrjá daga áður en lagt er í hann? Eða þá borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins sem nota Orkuveituna sem veizluföng fyrir sjálfa sig. Semja við sjálfa sig um margföld laun almennra starfsmanna fyrir það eitt að sitja á stjórnarfundum. Ekki dettur nokkrum manni í hug að þeir hafi þar nokkuð til málanna að leggja. Orkuveitan er eins og þeir hafa sjálfir margoft sagt, hátæknifyrirtæki byggt á mikilli reynslu og tækniþekkingu starfsmanna. Litlir sætir strákar sem ná inn í prófkjörum með aðstoð íþróttaklúbba nýstignir í skóla hafa ekkert í þá umræða að gera. Enda snúa þeir sér að kynningarveizlum í Arabíu, undirskriftum viljayfirlýsinga og veiðitúrum.

Maður sem ég hef ástæðu til þess að trúa sagði mér að aðferð þessara gutta til þess að velja besta borðvínið með steikinni í veizlunum sem þeir halda á kostnað almennra launamanna sé sú að fá þjóninn til þess að koma með 5 flöskur af dýrasta víninu sem til er á staðnum. Þetta eru vín sem kosta 15 – 25 þús. kr. flaskan. Þeir láta stilla þeim á borð, standa upp og fara að hverju horni og hrista svo borðið rösklega. Sú flaska sem brotnar síðast er sko borðvínið sem þeir ælta að drekka það kvöldið. Takk fyrir okkur skúringakonur og konurnar í uppvaskinu. Hrópa þeir svo hlægjandi. Pöntum svo 15 þús. kr. vindla á eftir með kaffinu og 50 þús. kr. koníakinu.

Þingmenn snúa sér að vorverkum

Í vor lauk þinghaldi með venjubundnum skrípaleik þingmanna og yfirlýsingum um að þeim hefði tekist að ljúka þingstörfum á tilsettum tíma!!?? Öll horfðum við upp á fjölmörg mál sem stungið hafði verið undir þingstólanna eða sátu föst í töskum formanna þingnefnda og höfðu verið það allan þingtímann. Formenn þingnefnda eru skipaðir menn sem flokkstjórnir geta treyst að fari að settum fyrirmælum og stingi undan óþægilegum málum. Vaskur sveinn Birgir stendur þar fremstur meðal jafninga með eftirlaunafrumvarpið og frumvarp Valgerðar í tösku sinni.

Frjálshyggjan er í engu eftirbátur Sovétsins gamla þar sem valdhafarnir gauka að sjálfum sér og sínum gæðum á kostnað almennra borgara, stundum kallað spilling. Þess er gætt að þeir sem aðgang hafa að fjármagninu þurfi ekki að greiða til samfélagsins, þó svo þeir eigi sín heimili og fjölskyldur sem nýti leikskóla, grunnskóla, heilsgæslustöðvar og aðra þá þjónustu sem sveitarfélögin halda uppi með sköttum frá almenning. Þeim er aftur á móti gert að greiða einungis 10% fjármagnstekjuskatt og ef einhver minnist á að þeir greiði til samfélagsins rís fjármálaráðaherra upp ásamt sínum fylgisveinum og sussar á menn og málið er tekið óðara af dagskrá.

Og frjálshyggjan skaffar sínum gæðingum eftirlaun sem eru kostuð að almennum skattgreiðendum. En samfara því setur hún lög um að almenningur verði sjálfur að standa undir sínum eftirlaunum með frádrætti af launum sem rennur sem skyldugreiðslur í lífeyrissjóði. Þessir lífeyrissjóðir eru svo nýttir til þess að standa undir lánum og fjárfestingum í hlutabréfum sem halda atvinnulífinu gangandi.

Til þess að fá almenning til þess að hætta að tala um þessi óþægilegu mál í vor þá lofaði forsætisráðherra að hann myndi sjá til þess að þingmenn myndi nýta einhvern hluta af fjögurra mánuða sumarleyfi sínu í að úthugsa hvernig tekið yrði á eftirlaunafrumvarpinu. Nú eru 3 mánuðir liðnir og ekkert hefur verið gert. Talandi um orlof þingmanna þá er ástæða að geta þess að venjulegt orlof launamanna samsvarar 12% af launum. Orlof þingmanna er fjórum sinnum lengra og samsvarar 48% launahækkun ef það væri greitt út, eða nákvæmlega sama og þingmenn hafa úthlutað sjálfum sér úr ríkissjóð í mótframlag í lífeyrissjóð sinn á meðan almenningur leggur sjálfur til sín 12%.

Þetta þýðir eins og ég hef nokkrum sinnum bent á í pistlunum hér þegar rætt er um laun þingmanna þarf að bæta þessum tölum ofan á svo verið sé að tala um sömu hluti þegar þingmenn eru að bera laun sín saman við laun á almennum markaði. Eftirlaun ráðherra og æðstu embættismanna samsvara svo til viðbótar nokkur hundruð milljóna starfslokasamning, sagði aðstoðaframkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins.

Já Nýfrjálshyggjan gætir sinna eins og Sovétið gerði á sínum tíma áður en það hrundi, það er græðgi þeirra sem komast til valda sem er að eyðuleggja hana alveg eins og Sovétið. Nú er Nýfrjálshyggjan tekin að riðlast víða um heim og farið hefur fé betra. Byltingin étur börnin sín eins og sagt var um Sovétið, sama er að gerast með frjálshyggjuna. Í suður Ameríku hefur frjálshyggjan séð til þess að skotnir eru árlega á annað hundrað starfsmenn verkalýðsfélaga, en þeir eru samt að að brjóta hana á bak aftur og stefna á að koma á samfélögum af norrænni fyrirmynd. Nýfrjálshyggjan stendur í engu að baki Sovétinu sama hvar litið er. Farvel fylgið er hrunið í fjórðung.

Olíufurstarnir hækka í skjóli gengisfalls

Á vef Landsambands kúabænda er að finna útreikning á álagningu á díselolíu síðustu 12 mánuði og álagningin hafi hækkað um 23% á árinu. Verðugt verkefni fyrir viðskiptaráðuneytið og hagdeilda samtaka aðila vinnumarkaðs að kanna hvort þetta sé rétt. Ef svo er þá er hann harla einkennilegur málflutningur olíufélaganna undanfarið svo ekki sé nú meira sagt.

Líkist mikið málflutning og vinnubrögðum forsvarsmanna Haga, þegar þeir missa stjórn á sér í hvert skipti sem sýnt er fram á að mælingar sýni að álagning þeirra sé ekki í lagi og verðlagskönnunarfólkið hafi ekki grafið upp verðlagskönnunarlærið upp úr botni frystikistunnar og fundið rétta skinkubréfið sem falið eru í kæliborðinu við hliðina á kæliborðinu sem ætlast er að viðskiptavinir taki sína skinku. Og svo eins kom fram í fyrra þá er vöruverðinu sveiflað upp á föstudagseftirmiðdögum, enda ekki líkur á að verðlagskönnuna fari fram þá.

Allir svo vondir við Hönnu Birnu

Það gengur vitanlega ekki hvað allir eru vondir við borgarstjórnaflokk Sjálfstæðisflokksins og Valhöll. Björn Ingi var svo vondur við þau að þau sendu sms til hinna borgarstjórnarflokkanna um að þau væru til í að henda Binga fyrir borð og líka Villa. Bingi varð þá bara enn ósvífnari og fór yfir til hinna. Þetta var náttúrulega ósvífni af Binga. Og Haukur Leósson hann sveik þau líka.

Og svo tók nú ekki betra við, þau sem voru svo góð við Ólaf. Þau fóru til hans og sögðust vera tilbúin til þess að henda öllum sínum kosningaloforðum og skrifa upp hans loforð og gera hann að borgastjóra bara ef hann vildi vera með þeim. Hvað átti aumingjans Óli að gera, hann hefði vitanlega svikið sína kjósendur og stuðningsmenn ef hann hafnaði þessu boði.

En svo varð Óli svo gasalega ósanngjarn við Hönnu Birnu og Valhöll að ætlast til þess að þau stæðu við loforð sín. Svo maður tali nú ekki um kjósendur Sjálfstæðisflokksins sem sögðust ekki lengur styðja Hönnu Birnu. Það er vitanlega allt Óla að kenna hvernig fór.

Kjörþokki borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins er svipaður og gömlu gönguskórnir mínir. Enda er ég löngu hættur að nota þá, eða svona álíka langt síðan og ég gekk úr Flokknum. Það gekk svo sem ekki andskotalaust og fá að gera það, endaði eftir langt strögl með stórfurðulegu bréfi frá Kjartani þáverandi framkvæmdastjóra Valhallar.

Og nú er Óli svo ósanngjarn að upplýsa okkur um hvernig sé að starfa með Hönnu Birnu og hennar liði og hver hafi í raun og veru keypt húsin dýru á Laugavegi og það hafi verið gert eftir tilskipun frá Valhöll.

Og Hanna Birna vill efla ófriðinn hún hefur gengið fram hjá íslensku fyrirtæki og samið við erlent byggingarfyrirtæki og með því er hún að bæta við atvinnuleysi byggingarmanna líklega um svona 100. Í fréttum í gær var farið gaumgæfilega yfir hvað valdi útlendingahatri og hvernig það magnast upp. Hanna Birna hellir benzíni á þann eld. Hvernig haldið þið að íslendingar muni taka því næsta vetur að mæla göturnar á meðan Hanna Birna skaffar erlendum mönnum atvinnu. Það er svo spurning hverjum það verður að kenna.

Trúverðugleiki á núlli

Það er rétt sem Hanna Birna segir við verðum að hafa starfshæfa stjórn í borginni. Hún segir að þetta hafi verið eini kosturinn. Það má vel vera, en málið snýst í raun ekki um það. Málið snýst um endalausa klæki og hnífasett í baki manna sem koma frá borgarstjórnarulltrúum Sjálfstæðisflokksins.

Af hverju er okkur ekki sagt rétt frá, það erum við sem þetta fólk vinnur fyrir. Við erum ekki fífl eins og Hanna Birna og hennar fólk virðist halda að við séum. Af hverju kemur fram í hverju viðtalinu á fætur öðru að það sem sagt var í næsta viðtali fyrir framan var ekki rétt. Hvers vegna eigum við þá að trúa því sem er verið að segja okkur núna? Og spunakarlar Valhallar fara nú hamförum í réttlætingunni og snúa hlutunum að venju á haus.

Það var blind hefnigirni gagnvart Birni Inga og Framsóknarflokknum sem leiddi sjálfstæðismenn inn á þá braut að skrifa upp á kosningaloforð Ólafs og kynna það sem málefnasamning. Vilhjálmur og Kjartan þekktu Ólaf mjög vel. Ég var með þeim öllum í borgarstjórnarflokki Sjálfstæðismanna 1994 – 1998 og þeir hafa síðan þá starfað með Ólafi. Þeir vissu afskaplega vel að hverju þeir gengu og hvernig þeir áttu að halda á sínum spilum til þess að fá Ólaf til þess að koma í samstarf. Það voru þeir sem keyptu húsin á Laugaveginum. Það er ákaflega ódrengilegt hvernig þeir skella öllum skuldum á Ólaf og hamast við að hreinsa sig.

Í máli Hönnu Birnu og Óskars í kvöldfréttum í gær komu þau ítrekað inn á nauðsyn þess að bæta atvinnuástandið í Reykjavík. Það eru einnig helstu rökin sem flokksformenn og Alfreð sjálfur halda fram. Nú bíðum við eftir því að fá skýringar hvers vegna Hanna Birna og hennar meirihluti er þessa dagana að ganga framhjá íslensku fyrirtæki til samninga upp á 1.2 milljarða við erlent byggingarfyrirtæki um byggingu Sæmundarskóla. Það liggur fyrir að frágangur á útboðsgögnum var þannig að það virðist hafa verið stefnt að þessari niðurstöðu.

Trúverðugleiki sjálfstæðismanna er á núlli. Hefnigirni, baktjaldamakk og klækir er þeirra daglega braut og hnífaparasettin munduð eins og hefur kom fram hjá þeim sem reynt hafa að starfa með þeim. Fær Óskar einhverja feita stjórnarformennsku að launum, eða ætti ég kannski frekar að spyrja hvaða feita stjórnarformennsku fær hann? Þar skipta laun og risnur ekki máli, en þegar kemur að atvinnuöryggi og launum hins almenna borgara þá er dyrunum lokað.

Það kemur borgarstjórnarmönnum ekki við, það er einhver embættismaður út í bæ sem sér um það, eru svör borgarstjórnarmanna Sjálfstæðisflokksins þegar þeir eru inntir eftir svörum um þessi mál.

Klækjapólitík

Í umræðu undanfarinna daga virðist það gleymast að það voru sjálfstæðismenn sem skrifuðu upp á kosningaloforð Ólafs og kölluðu það málefnaskrá nýrrar borgarstjórnar og settu hann í borgarstjórnarstólinn. Þetta átti að vera svar við þeirra eigin gagrýni á að Tjarnarkvartettinn hefði enga málefnaskrá sem þeir höfðu klifað á í tíma og ótíma.

Því þarf engan að undra að Ólafur hafi litið svo á að sjálfstæðismenn hefðu samþykkt þau atriði sem þar standa og hann er einfaldlega að framfylgja henni. Sjálfstæðinsmenn samþykktu að kaupa 3 ónýt hús fyrir nokkur hundruð milljóna til þess að búa til einhvern nítjándu alda stíl á Laugaveg, nokkuð sem mjög fáir skilja hvað er. Enda er Magnús núna að reyna að bakka út úr fyrri yfirlýsingum.

Hanna Birna hefur haldið fram verndum þessa stíls í fjölmiðlaviðtölum. Sjálfstæðismenn hafa komið fram og varið gerðir Ólafs. Hvort sem sjálfstæðismönnum líkar það eða ekki, þá bera þeir einir ábyrgð á þeirri stöðu sem þeir hafa komið sér í og alla ábyrgð á málefnaskrá Ólafs.

Hver var afstaða Óskars gagnvart þessu og hver hefur verið afstaða hans gagnvart kosningalista Ólafs? Það kom fram á sínum tíma. Sú klækjapólitík sem sjálfstæðismenn vinna eftir ber það með sér að þeim er slétt sama um málefnaskrá, stefnur og að vinna að málefnum fyrir borgarbúa, bara að halda völdum. Ætlar Óskar að skella sér í sama farið?. Hann hefur reyndar verið gagnrýndur harkalega fyrir að skara eld að eigin köku. Hann hefur möguleika á að snúa sér út úr því, en einnig möguleika að sökkva endanlega með núverandi borgarstjórnarmönnum Sjálfstæðisflokksins.

Tæp 80% borgarbúa hafa lýst vanþóknun sinni á þessum vinnubrögðum. Vilhjálmur og Kjartan hafa lokið sínum pólitíska ferli með röð afleikja. Gísli Marteinn stekkur af hinni sökkvandi (sokknu) skútu á nákvæmlega réttum tíma og bjargar sínu pólitíska lífi. Líklegt verður að telja að hinir muni eiga mjög erfitt í ná kjöri í komandi kosningum.

Mér finnst það í raun staðfesta veruleikafyrringu sjálfstæðismanna að þeim detti í hug að menn sitji við símann og bíði eftir símtölum frá þeim, eins og Staksteinar halda fram í dag. Ég hef ásamt nokkrum öðrum bloggurum bent á að það leiki töluverður vafi á að prófkjör og klækir stjórnmálamanna séu rétt aðferði til þess að velja fólk til þess að stjórna sveitarfélögu. Þar þarf fólk með praktískan skilning ekki kunnáttu í pólitískum klækjum og bræðravígum.

Uppbrot hugmyndakerfis

Það eru athyglisverðar greinar sem birtast í bókinni Uppbrot hugmyndakerfis, er ekki búinn aðverða mér út um hana en það verður gert í dag. Þar kemur svo glögglega fram það sem víða hefur verið sagt í greinum og á bloggsíðum undanfarið að stóri flokkurinn virðist hugsa um það eitt að ná völdum og halda þeim. Hagsmunir almennings eru ekki aðalatriðið. Þar má vitna til aðkomu flokksins að EES málinu og Íraksmálinu.

Þetta hefur einnig komið svo glögglega fram undanfarið í aðkomu flokksins að Evrópu og evru umræðum. Ekki blasir það síður við í bröltinu í borgarstjórninni og þeim pælinmgum sem virðast vera í gangi þar núna. Á engu stigi virðist vera litið til hagsmuna almennings, það eru völdin sem eru í efstu sætum.

Reyndar verður maður svo oft undrandi á málflutning stjórnmálamanna, eins og ég hef margoft komið að hér á þessu bloggi. Við urðum mörg harla undrandi þegar því var nýverið haldið fram að það hefðu verið stjórnmálamenn sem komu Þjóðarsáttinni á 1990 og launamenn hefði svo verið plataðir til þess að taka þátt í henni. Eða þegar stjórnmálamenn tala þannig að það hafi verið þeir sem komu á lífeyrissjóðakerfinu og þakka sér að tilvist þess bjargi nánast öllu í efnahagsmálum. Við vitum að það var gert í kjarasamningum 1969 og stjórnmálamenn komu þar ekki nærri. Þar afsöluðu launamenn sér launahækkun í stað þess að fyrirtækin greiddu hluta iðgjalds til lífeyrissjóða.

Mörgum eru í minni ítrekaðar samþykktir ungliðahreyfinga flokksins og eins ummæli margra þingmanna hans um lífeyriskerfið, þar sem því var mótmælt að launamönnum væri gert að greiða þennan 10% skatt til verkalýðsfélaga. Í sögunni er það ljóst að það voru launamenn sem komu á samningum um veikindadaga og svo sjúkrasjóði til þess að bæta upp lélegt almannatryggingakerfi stjórnmálamanna. Ljóst er hvaða flokkur stóð helst gegn þessu.

Þannig mætti lengi telja, á þessum grunni eru ítrekuð þingmanna flokksins um að allt sem gerst hafi í íslensku samfélagi sé frá flokknum komið. Það er svo óendanlega mikið rangt. Mikið væri nú staðan betri ef við værum með meira af alvörufólki í stjórnmálum.

Undirbúningur þjóðarsáttar

Aðbúnaður erlendra byggingarmanna hér á landi er oft langt fyrir neðan þau mörk sem sett eru í reglugerðum Vinnueftirlits. Erlend fyrirtæki hafa komist upp með það, á meðan íslensk fyrirtæki eru sektuð ef ekki innsigluð af íslenskum embættismönnum.

Á sama tíma og stjórnmálamenn ræða við almenning um þörf þjóðarsáttar gengur borgarstjórn Reykjavíkur til samninga við erlent fyrirtæki um byggingu á grunnskóla í Grafarholti. Hagstæðasta tilboðið er sniðgengið, sem var frá íslensku fyrirtæki, og gengið til samninga við fyrirtæki frá Litháen.

Á sama tíma eiga byggingarfyrirtæki í Reykjavík í umtalsverðum vandræðum, og við blasir mikið atvinnuleysi meðal íslenskra byggingarmanna. Ríkisstjórnin er með samskonar áætlanir á prjónunum, byggja tvö stór álver, sé litið til nýliðinna framkvæmda unnu við að reisa þær byggingar nær einvörðungu erlendir launamenn á lágmarksverkamannatöxtum en unnu þó störf iðnaðarmanna, oft unglingatöxtum. Búið er að ganga frá samning um að fá hingað til lands fjölda kínverja á ofurláglaunum til þess að setja upp glerhjúpinn við Tónlistahúsið.

Það virðist vera sett markmið þeirra sem fara með borgarstjórnarmál og efnahagsmálin að tryggja að laun íslendinga verði keyrð niður, ef þeir sætti sig ekki við að vinna á sömu launum og kínverjar og litháar skulu þeir ganga um atvinnulausir. Öll vitum við að verðnauðsynjavöru hér er tvöfalt hærri en í þessum löndum, hærri hítakostnaður, dýrari hús vegna loftslags, margfalt hærri vextir. Enda treysta íslenskir embættismenn og þingmenn sér ekki til þess að starfa hér á launum undir 1 millj. kr. sé t.d. litið til frétta í gær um laun stjórnenda Landsspítalans.

Lögreglan

Í fréttum fjölmiðla er oft fjallað störf lögreglumanna með neikvæðum hætti og reyndar einnig starfsmanna opinberra stofnana. Sjónarhornið er oft þannig að það er starfsmönnum sundlauga að kenna að lítið barn sem er í fylgt foreldra slasist. Fyrir nokkru var sundlaug lokað austur undir Eyjafjöllum vegna þess að erlend ósynd kona fór í laugina. Fjölmiðlar sumir hverjir fara ætíð í svona tilfellum hamförum í umfjöllun sinni um starfsmenn laugarinnar. Hvernig haldið þið að starfsmönnum lauganna líði undir svona umfjöllun? Í þessu sambandi má spyrja hvað með náttúrulaugarnar víðsvegar um landið eða jafnvel Atlandshafið? Ég hef farið í fjölmargar sundlaugar í erlendum hótelum og allstaðar eru skilti um að þú sért þar á eigin ábyrgð og ekkert eftirlit.

Sama er stundum upp á teningunum gagnvart lögreglunni. Ofstopafullir ungir menn skynja þetta og finna sig í því að abbast upp á lögregluna og gera tilraun til þess að fá hana til aðgerða. Og sumir fréttarmenn og dagskrárgerðarfólk kalla til forsvarsmenn lögreglunnar. Í spurningum sem beint er til þeirra blasa við þau viðhorf að lögregluþjónar hafi gengið of langt, ekkert er minnst og framgöngu þeirra sem löggan þurfti að hafa afskipti af.

Það viðhorf er þekkt að það sé sök kennara gangi barninu illa í námi, lögreglunni að kenna ð börn okkar séu full niður í bæ og starfsmönnum stéttarfélaga að kenna að ekki sé nægilega mikið til inn á bankabókinni um mánaðarmót. Það hefur komið fram í umfjöllun kennara að nemendur, jafnvel ungir krakkar, hafi í hótunum um kærur og fleira í þeim dúr, séu kennarar svo frekir að fara fram að að farið sé eftir einföldum umgengis- og samskiptareglum. Lögreglumenn tala um sviðsetningar ungra manna. Ef haft er samband við foreldra missa þeir stjórn á sér og svívirða kennarana og lögregluna.

Íslendingar eru víða að verða þekktir fyrir agalausa framgöngu, frekju og tillitsleysi. Eftir hverja einustu helgi sjáum við fréttir um að fólk hafi gengið of langt. Dagskrárgerðarmenn og fréttamenn ættu að endurskoða afstöðu sína, með henni ala þeir á þessari framgöngu.

Fiskidagar

Atvinna konunnar leiddi til þess að við fórum á fiskidaga á Dalvík í fyrsta skipti. Komum á fimmtudagsmorgun, en þá voru flest tjaldsvæðin orðin þétt skipuð og við settum upp vagninn okkar í garðinum hjá samstarfsfólki okkar, sómahjónunum glerlistafólkinu Bjössa og Siggu. Þar voru fyrir nokkrir vagnar úr fjölskyldu þeirra. Þetta leiddi til þess að við kynntumst vel hvernig þetta gekk fyrir sig hjá heimamönnum.

Það liggur mikil vinna og skipulag á bak fiskidögum. Enda er að mörgu að hyggja þegar tekið er á móti 20 þús. manns í 1500 manna byggðarlagi. En allt er þaulhugsað, og mikið lagt upp úr að stofnar fiskisúpunum séu velgerðir. Á föstudeginum smakkaði ég á fjölmörgum súpum, hver fjölskylda hafði sinn súpustofn og einkenni.

Það er mjög gaman að sjá hvað heimamenn leggja mikið upp úr að skreyta hús sín og garða og það voru forréttindi að vera undir leiðsögn heimamanna sem leiddi einnig til þess að við lentum inn í eldhúsum þar einvörðungu voru heimamenn. Í einu þeirra fékk ég eina af bestu súpum sem ég hef fengið og kalla nú ekki allt ömmu mína í þeim efnum, eins og ég kom að í Flateyjarpistlinum. Mikið eftirbragð samofið karrí og engifer dró fram munnvatnið og braðlaukarnir skemmtu sér konunglega.

Í fjölmörgum görðum var boðið upp á tónlist. Allar götur og garðar voru fullar af fólki. Friðrik Ómar var í einum garðanna, harmónikkur þandar og í gítararnir slegnir. Sumstaðar var sungið margraddað og farið í gegnum mestu perlur íslenskra sönglaga. Þórir Baldursson þeysti á Hammondinum í garði fjölskyldu sinnar af sinni glimrandi snilld og ég varð þess heiðurs aðnjótandi að syngja með mági hans rokkgoði Íslands Rúnari.

Á laugardeginum var allt hafnarsvæðið undirlagt af eldhúsum sem slegið var upp og þar framreiddir margslungnir fiskiréttir. Mér var sagt að frystihúsin gæfu 28 tonn af fiski allt hanterað og afgreitt tilbúið fyrir listakokkana. Brekkusöngur á laugardagskvöld og glæsileg flugeldasýning. Fiskidagarnir einkenndust af góðum og friðsamlegum samskiptum fólks, dáldið mikið annað en helgarkvöld í höfuðborginni.

Enn fær efnahagsstjórnin falleinkunn

Íslenska eymdarvísitalan (e. misery index) mælist nú 16,7%. Er mælikvarðinn á eymdina fundinn út, með því að leggja saman verðbólgustigið upp á 13,6% og atvinnuleysi upp á 3,1%.

Er Ísland hér í flokki með löndum Suður-Ameríku og fyrrum Austantjaldslöndum.

Af þeim um fimmtíu löndum sem mæld eru, telst eymdin minnst hjá frændþjóðinni Norðmönnum, 5,2%, en þar er verðbólga 3,4% og atvinnuleysi 1,8%.

Hér staðfestist enn einu sinni það sem við höfum verið að benda stjórnarliðum á þegar þeir víkja sér undan að tala um framtíðarlausnir á íslenskum vanda. Þeir halda því ákaft fram í sínum upphrópunum að þessi vandi sé erlendis frá. Ekki sé hægt að sakast við íslenska efnhahagstjórn.

Í nágrannalöndum okkar er eymdin einungis þriðjungur af því sem hún mælist hjá okkur. Semsagt 2/3 er vandi í sérstöku boði þeirra sem fara með íslenska efnahagsstjórn. Það sem veldur hvað áköfustum hrylling meðal íslenskra launamanna og fyrirtækjaeigenda að forsætisráðherra og Valhöll endurtaka reglulega að ætlun þeirra sé að halda áfram á sömu braut!! Fjármálaráðherra sagði í fréttum í gærkvöldi að hann myndi einungis hlusta á tillögur sem væru honum þóknanlegar.

Í þessu sambandi má benda á að atvinnuleysi er einungis í ákveðnum greinum, og þær eru innan ASÍ, atvinnuleysi er nálægt 10% í þeim greinum. Í þessum sömu greinum hefur kaupmáttur hrapað mest, eins og ég kom að í pistli gærdagsins. Þannig að samkvæmt þessari mælinu þá er eymdin í ákveðnum starfsgreinum hér upp undir 30%.

Úrræðaleysi ríkisstjórnar

Það stefnir í að aðilar vinnumarkaðs verði enn eina ferðina að taka frumkvæði hvað varðar efnahagsstjórn. Stjórnmálamenn hafa ekki dug og margir hverjir ekki getu til þess að takast á við hinn alvarlega vanda sem við blasir. Almenningur hefur beðið eftir því að stjórnarþingmenn taki á vandanum allt frá því í febrúar, en þá stigu launamenn fram af ábyrgð og ríkisstjórnin var þvinguð til þess að standa við nokkur af kosningaloforðum sínum.

Þrátt fyrir yfirlýsingar forsætisráðherra um að hann ætli að taka upp viðræður við aðila vinnumarkaðs, hafa verið haldnir 3 fundir, en þar hefur ekkert gerst og við blasir fullkomið úrræðaleysi stjórnvalda. Forsvarsmenn Sjálfstæðisflokksins kasta fram í fjölmiðlum reyksprengjum í formi upphrópanna til þess að komast hjá málefnanlegri umræðu. Þeir vilja einn daginn taka upp dollar, annan daginn vilja þeir halda í krónuna, þriðja daginn vilja þeir taka evru upp einhliða upp og þannig má lengi telja.

Við blasir fullkomið getuleysi og einbeittur vilji til þess að viðhalda úreltri efnahagsstjórn, sem á engan hátt hentar nútíma atvinnulífi. Segjast hafna valdaafsali og vilja viðhalda því svigrúm sem sjálfstæð mynt gefur þeim. Svigrúm til þess að lagfæra mistök í efnhagsstjórninni með því að fella gengið um 30% eins gert hefur verið, lækka laun og auka atvinnuleysið. Aðilar vinnumarkaðs benda aftur á móti á að viðhorfi stjórnarþingmanna sé svipað og vilja sigla yfir Kyrrahafið á korktappa. Gengisvísitalan var fyrir 3 árum um 150, fór í fyrra í 100 og hefur svo hrapað í 170. Þessar sveiflur valda atvinnulífinu gífurlegum erfiðleikum og almenning óbærilegum skaða. Fólk og fyrirtæki vilja losna við þessar rússibanaferðir, sem eru skipulagðar af efnahagsstjórn Sjálfstæðisflokksins.

Að undanförnu hefur kaupmátturinn lækkað hratt, mismunandi þó milli stétta og við blasir mjög erfiður vetur þar sem allir kjarasamningar verða lausir. Nokkrir hópar hafa einungis fengið umsamdar lágmarkslaunahækkanir frá því í janúar 2007, eða um 5.5% á meðan verðbólgan hefur étið af okkur um 15%. Það segir að sumir hafa orðið fyrir 10% kaupmáttartapi auk hækkana á lánum. Eins og komið hefur fram í fréttum undanfarið hafa sumir að auki orðið að afsala sér umsömdum launahækkunum. Þetta segir okkur að hópar í verzlun og þjónustu auk í byggingageiranum hafa orðið fyrir allt að 25% kaupmáttartapi á undanförnum 18 mánuðum.

Gjaldþrot blasir við vaxandi fjölda heimila og ríkisstjórnin gerir ekkert, utan þess að stjórnarliðar mæta í fjölmiðla með sínar innihaldslausu og hrokafullu upphrópanir. Við þurfum sameiginlegt átak til þess að taka til í efnahagslífi. Við þurfum að leggja upp langtíma plön. Með þessu myndi skapast tiltrú á íslenskt efnhagslíf. Stefnuleysi, úræðaleysi, upphrópanir um dollar í dag, franka á mörgun, norska krónu, einhliða upptöku evru hefur ásamt alvarlegum mistökum í efnahagsstjórninni valdið íslenskum almenning óbætanlegum skaða.

Ótrúlegur málflutningur

Við á Ísland búum við sömu efnhagsþrengingar og fjármálahákarlar hafa skapað á erlendum mörkuðum. En við búum að auki við meiri verðbólgu, hærra vöruverð og hærri vexti. Kaupmáttur er að hrapa meira í nágrannalöndum og atvinnuleysi vex hratt. Við vorum farinn að nálgast svipaðan kaupmátt og hann er í nágrannalöndum, en nú er hann í frjálsu falli og stefnir í að verða svipaður og hann var 2003. Við erum aftur að dragast aftur úr.

Á allt þetta var bent af hagdeildum ASÍ og SA fyrir tveim árum og þess krafist að stjórnvöld myndu grípa til varnaraðgerða. Það var ekki gert, heldur var farið í kosningar undir fölskum flöggum. Undir efnahagstjórn Sjálfstæðisflokksins höfðu verið gerðar alvarleg mistök og sú velgengni sem haldið var fram var að við byggjum við var skráð um 30% of hátt á fölskum forsendum og almenning talið +i trú um að allt stefndi upp á við og í fínu lagi að skuldsetja sig hægri vinstri. Og margir trúðu sínum flokk og fóru keyptu stærra hús og dýrari bíl og bættu við fjórhjóli á innkaupalistann.

Allt bendir til þess að þingmenn flokksins gert þetta vísvitandi, ef svo er ekki þá er greinilegt að þeir sem hafa farið með efnahagsstjórnina vita ekki hvað þeir eru að gera, þar er ítrekað bent á þær aðvaranir sem hafðar vor í frammi, eins og kemur fram hér framar í þessum pistli.

En skríbentar Valhallar klifa á því sem er sagt. Beitt er sömu aðferðum og áður eins og t.d. þegar héraðsdómari var skipaður, hæstaréttardómari, háskólaprófessor, fjölmiðlalög sett og eftirlaunalög. Klifað á atriðum sem ekki koma málinu við, allt gert til þess að eyðileggja umræðuna. Allt gert til þess að halda völdunum, allt, alveg sama hvaða meðulum er beitt.

Forsætisráðherra gaf út yfirlýsingar í marz um að hann hefðu unnið sigur. Honum hafði tekist að gera ekkert og almenning blæddi. Hann gaf svo út aðra yfirlýsingu nokkru síðar um að botninum væri náð. Svo kom yfirlýsingu um að honum kæmi á óvart hvað væri að gerast, og launamönnum misstu atvinnu sína svo hundruðum skipti.

Í gær gaf hann svo út enn eina af yfirlýsingum sínum þar sem hann hrósaði sjálfum sér fyrir að hafa ekki gert neitt. Allnokkur fyrirtæki væri svo sem farinn á hausinn, í það stefndi að enn fleiri færi sömu leið, en hann hefði unnið enn einn sigurinn!!

Fyrirvinnur heimila svo hundruða skiptir hafa misst vinnuna. Bankarnir og peningamenn standa blóðugir upp fyrir axlir í mestu eignaupptöku hjá almenning sem hér hefur farið fram. Allt undir efnagsstjórn Sjálfstæðisflokksins og voffar Valhallar gelta.

Aðgerðir gegn vaxandi atvinnuleysi

Það er ekki ólíklegt að margir bíði spenntir eftir því að sjá fjárlög ríkisstjórnarinnar og hvort ríkisstjórnin ætli að axla ábyrgð á efnahagsvandanum sem að stórum hluta til er tilkominn vegna mistaka í efnhagsstjórninni og takast á við vaxandi atvinnuleysi. Það er nákvæmlega núna sem ríkisstjórnin á að leggja í auknar framkvæmdir. Þar má nefna byggingu Landsspítala, ríkissfangelsis, hjúkrunarheimili og sérbúnar íbúðir fyrir aldraða. Einnig liggur fyrir að þörf er á viðhaldi bygginga í eigu hins opinbera.

Allt verkefni sem gert hefur verið ráð fyrir en hefur verið frestað vegna mikillar þennslu. Í sumum tilfellum eins og t.d. hvað varðar Landsspítalann eru þegar til fjármunir í það verkefni, en eins við munum þá voru settir til hliðar allnokkrir milljarðar úr Símasölunni. Einnig ætti ríkisstjórnin að taka myndarlegt lán til þess að geta lagt út þessar framkvæmdir.

Stjórnarþingmenn hafa oft nefnt nýja Þjóðarsátt og er helst að skilja á þeim að sú sátt eigi að snúast um að almenningur sætti sig við vaxandi atvinnuleysi og kjaraskerðingu. Við gerum aftur á móti ráð fyrir að ný Þjóðarsátt snúist um aðgerðir og frumkvæði stjórnvalda.

Það er svo sem táknrænt fyrir vinnubrögð stjórnmálamanna hvernig borgarstjórnarmeirihlutinn ætlar að hleypa framkvæmdum við uppbyggingu Laugavegsins í loft upp í innihaldslausu málþófi. Það liggur fyrir hver vilji fólks er í því máli, fáir átta sig á hvert menn eru að fara þegar rætt er um verndun einhverrar nýjándu aldar götumyndar, eins og Egill bendir svo vel á í máli og myndum í pistli sínum.

Félagsleg réttindi

Undanfarið hefur verið fjallað um stöðu starfsmanna fyrirtækja sem verða gjaldþrota. Þar hefur mest borið á hinum sóðalegu og miskunarlausu athöfnum peningamanna við gjaldþrot fyrirtækisins Mest. Í leiðara 24stunda í dag er skorað á stéttarfélögin að hlaupa undir bagga með sínum félagsmönnum lendi þeir í svona stöðu.

Það væri vitanlega ágætt ef blaðamenn kynni sér betur mál áður en þeir skrifa fréttir svo maður tali nú ekki um leiðara. Í því stéttarfélagi sem ég starfa hjá hefur það ætíð verið svo að félagið kaupir launakröfur af félagsmönnum, ef þær eru komnar í hendur lögmanna Rafiðnaðarsambandsins og fyrir liggur að félagsmaður eigi rétt á umræddum launum. Sama starfsregla gildir um tryggingarbætur vegna slysa, ef tryggingarfélag hafnar að greiða bætur og félagsmaður er frá vinnu og hann þarf að sækja rétt sinn fyrir dómstólum. Þaðer oft þannig í gjaldþrotamálum að greinilega er verið að koma málum þannig fyrir að koma útgjöldum yfir á Ábyrgðarsjóð launa

Það er algengt nú orðið að tryggingarfélög reyni að komaast undan að greiða bætur eða bjóða einungis lítinn hluta þess réttar sem tryggingarhafi á. Oft láta þau ekki undan fyrr an málin eru kominn í dómsalina. Þetta er greinilega gert í þeirri von að viðkomandi hafi ekki burði til þess að bera hendur fyrir höfðuð sér. Þar koma fram stéttarfélögin og félagsmenn hafa aðgang að ókeypis lögfræðilegri aðstoð vegna launa- og kjaramála, auk aðstoðar frá starfsmönnum sambandsins.

Rafiðnaðarsambandið hefur verið með 80% launatryggingu fyrir félagsmenn í allmörg ár verði þeir fyrir tekjutapi vegna langvinnra veikinda sjálfir, eða vegna maka eða barna. Ég veit ekki betur en flest hinna stærri stéttarfélaga bjóði félagsmönnum sínum upp á svipað umhverfi og hér hefur verið rakið. Harla einkennilegt að sjá að það séu einungis eitt félag, eins gefið er í skyn í leiðaranum.

Peningarnir ráða

Það er að verða komið vel á annað ár síðan hagdeildir aðila vinnumarkaðs bentu á í hvað stefndi í íslensku efnhags og atvinnulífi. Allt frá því í marz síðastliðnum hafa aðilar vinnumarkaðs reglulega kallað eftir aðgerðum í efnhagslífinu til þess að draga úr því hruni sem við blasti. „Botninum er náð“ tilkynntu formenn stjórnarflokkanna í marz og fóru í enn eina heimsferðina til þess að leysa vandamál þriðja heimsins. „Við höfum unnið stórsigur á því að gera ekki neitt.“

Enginn skildi ekki hvert þeir voru að fara og við okkur blasti fullkomið ráða- og getuleysi stjórnmálamannanna. Síðan þá hafa nokkur hundruð íslendinga misst atvinnuna og fjöldi erlendra launamanna horfið úr landi. Loks fyrir nokkrum dögum komu Illugi og Bjarni fram í opnuviðtali í Fréttablaðinu og viðurkenndu að Sjálfstæðisflokknum hefðu orðið á mjög alvarleg mistök í stjórn afnahagsmála. Þá fór almenningur að reikna með einhverjum aðgerðum. En ekkert gerist, nákvæmlega ekkert, sama ráða- og getuleysið einkennir ríkisstjórnina. Langstærsti efnhagsvandi Íslands er þráhyggja Sjálfstæðisflokksins, sem staglast á þeim hafi heppnast að skapa séríslenska lausn og farið fram úr öllum öðrum.

Það hefur komið ítrekað fram í umræðunni meðal iðnaðarmanna allt frá því í vetur auk þess að það hefur komið fram í fjölmiðlum að fyrirtækið Mest eigi vandræðum. Í byrjun mánaðarins tóku fjármálamennirnir til sín þann part úr Mest sem gat gengið, en hinn parturinn er rekinn áfram fram á síðasta dag mánaðarins, þá er starfsmönnum tilkynnt að þetta sé búið, þeir fái ekki meiri vinnu og ekki útborgað fyrir síðasta mánuð.

Þetta er enn ein hliðin á miskunarleysi peningamannanna. Það eru peningarnir sem eru í forgang starfsfólkið er eins og einhverjir dauðir hlutir í þeirra augum. „Þú færð vinnu ef þú afsalar þér öllum lögbundnum launahækkunum“ segja þeir við stgarfsfólk sitt. Öll vitum við að langflest heimili eru með allnokkra greiðslubyrði auk þess að þurfa verzla mat og fleira til heimilisins og það hefur hækkað um allmörg prósent á undanförnum vikum.

Nú blasir við starfsmönnum Mest að þurfa að leita til peningamannanna um yfirdrátt á liðlega 20% vöxtum svo lánin fari ekki í vanskil. Háttalag þeirra sem þarna véla er fullkomlega siðlaust. Steingelt allri mannlegri tilfinningu. Í augum þeirra er allt leyfilegt og réttlætanlegt bara að það skili arði.

Hvers vegna var Mest ekki stöðvað á meðan það var til fyrir launum? Var það gert til þess að launamenn muni glata eignum til peningamannanna vegna vanskila? Var það gert til þess að launamenn þyrftu að taka enn meiri yfirdráttarlán hjá peningamönnunum?