Aðför Kaupþings að launamönnum

Æðsti stjórnandi Kaupþings var á árinu 2006 tvo mánuði að vinna fyrir ævitekjum eins verkamanns og það tekur 321 fullvinnandi verkakonur allt árið 2006 að vinna fyrir launum æðsta stjórnanda Kaupþings. Stjórnendur Kaupþings taka ekki undir þau markmið að stuðla að stöðguleika, en þeir vilja aftur á móti sitja einir að honum. Þeir vilja sitja í þeirri stöðu að geta hrifsað til sín hluta arðsins áður en hann kemur til skipta meðal þeirra sem eiga fjármagnið og skópu það með ráðdeild sinni eins og t.d. að greiða í lífeyrissjóði og eiga sparifé á bankabók.

Á sama tíma héldu stjórnendur Kaupþings lánum og yfirdráttum að ungu fólki. Í forstofum allra stórmarkaða voru agentar Kaupþings og í öllum blöðum voru birtar heilsíðuauglýsingar. Því voru boðin „góð“ kjör ef það flytti öll sín bankamál og lífeyrissjóðsmál til bankans. Margt af unga fólkinu stóðst skiljanlega ekki freistingarnar og eyðslan var gríðarleg. Hún byggðist á því að áfram yrði sami uppsveiflan í a.m.k 40 ár.

Allar greiðsluáætlanir sem Kaupþing hélt að unga fólkinu voru byggðar á þeim forsendum og dæmið gekk þannig upp. Vitanlega voru keyptar rúmgóðar íbúðir og þær innréttaðar með glæstum hætti og nýjir bílar stóðu í hlaðinu. Og í sjónvarpinu glumdu auglýsingar um að unga fólkið ætti að byrja að græða og fara í fótbolta- og innkaupaferðir til London, golf- og skíðaferðir til Ítalíu á yfirdrætti sem væri bara 20%.

Á sama tíma kom fram hver hagfræðingurinn á fætur öðrum og benti á að þetta gæti ekki endað öðruvísi en með harðri lendingu efnahagslífsins að loknum framkvæmdum á austurlandi á árinu 2008 til 2010. Þá myndu þeir sem tækju mikil lán lenda í erfiðleikum vegna þess að verðbólgan myndi sveiflast upp og krónan falla. Auk þess setti ríkisstjórnin almennum lífeyrissjóðum skorður í kynningu á starfsemi sinni á meðan bankarnir nutu frelsis.

Á sama tíma gerði ríkisstjórnin ekkert til þess að styrkja stoðir efnahafslífsins og setja bönkunum skorður í innflutning á erlendu lánsfjármagni. Ráðherrar fóru í stað þess mikinn og slógu sér á brjóst og bentu fólki á hversu snjallir þeir væri. Ísland væri best, af því þeir sætu við stjórnvölinn og væri að leggja undir sig heiminn með sinni efnhagssnilli. Þeir gerðu gys af hagfræðingum sem bentu á veilurnar í efnahagstefnunni og sögðu að þeir væru einungis þjakaðir af öfundsýki í garð þeirra sem velgengi nytu. Ráðherrarnir fóru í kosningar undir þessum merkjum og fólk vildi trúa að allt gengi svona vel og það myndi halda áfram og kaus í samræmi við það.

Í dag er margt af hinu unga fólki komið í skuldafangelsi Kaupþings og á allt undir hvernig bankinn tekur á þeirra málum. Við starfsmenn stéttarfélaga höfum fengið lýsingar félagsmanna á því hvaða gylliboð agentar Kaupþings hafi boðið þeim.

Í fyrradag hringdu tveir félagsmenn í mig og sögðu mér frá símtali sem þeir höfðu fengið frá agent Kaupþings, KB-ráðgjöf. Þeim voru boðin sérstök kjör á lánum og yfirdrætti ef þeir flyttu öll sín lánamál til Kaupþings. Þeir ætti einnig að flytja lífeyrissjóð sinn til Kaupþings. Þeir ættu að ganga úr stéttarfélaginu og hætta að greiða í þá hít og láta Kaupþing það eftir að ávaxta þá peninga. Fyrirtækin væru þreytt á að láta segja hversu mikla kauphækkun þau ættu að útdeila, oft vildu þau hækka laun mikið meira en gætu það ekki vegna þeirra skorða sem samningar verkalýðsfélaganna settu þeim.

Agentar Kaupþings sögðu að launamönnum stæðu til boða launahækkun ef þau hættu að greiða í sjúkrasjóð og aðra sjóði stéttarfélaga sem væri botnlaus hít. Félagsmenn spurðu agentinn hvað með tryggingarþátt sjúkrasjóðanna. Svar agenta Kaupþings var að það skipti engu því öllum stæðu bætur Tryggingarstofnunar til boða!! Til upplýsingar þá býður sjúkrasjóður Rafiðnaðarsambandsins félagsmönnum 80% launatryggingu komi upp langvinn veikindi upp á heimilum félagsmanna, auk annarra margháttaðra bóta.

Launamenn hljóta að velta því fyrir sér hvort þeir eigi að skipta við Kaupþing. Reyndar er svo komið fyrir nokkrum að þeir eiga ekki valið.