Sjálftaka úr ríkissjóð

Undanfarna daga hafa þingmenn og ráðherrar upplýst landsmenn um að þeir svífast einskis þegar kemur að eigin launum og kjörum. Þegar Ingibjörg Sólrún ætlar að rífa málið upp úr því fari sem þingmenn Sjálfstæðisflokkisns hafa haldið því þá koma fram aðrir þingmenn og vilja halda sínu og gera gis af Ingibjörgu.

Í umræðum undanfarna daga hefur komið fram að meðfram eftirlaunalögum voru laun hluta þingheims aukin um þriðjung. Kostnaður við þennan gjörning var 600 millj. kr. úr ríkissjóð ekki 6 millj. eins og Davíð hélt fram þegar hann rúllaði frumvarpinu í gegn.

Þegar þingmenn ræða laun sín þá benda þeir ætíð á Kjararáð sem var skipað til þess að ákvarða laun þingheims. Kjararáð hefur ætíð miðað við prósentuhækkanir lægstu launa í almennum kjarasamningum. Eins og almenningur veit þá hefur sú prósentutala ætíð verið töluvert hærri en almennar hækkanir. Kjararáð tekur ekki tillit til hækkana á sambærilegum launum. Enda hafa laun þingmanna hækkað töluvert meir en annarra launamanna. Þessu fyrirkomulagi hefur ítrekað verið mótmælt bæði af samtökum launamanna og fyrirtækja.

Þessu til viðbótar hafa svo þingmenn og þá sérstaklega ráðherrar ástundað freklega sjálftöku úr ríkissjóð, eins og t.d. Guðjón form. Frjálslyndra hefur viðurkennt í fjölmiðlum undanfarið, en reynir svo að draga fjöður yfir þetta með því að halda því fram að laun almennra þingmanna hafi lækkað við þennan gjörning.

Það blasir við alþjóð spilling í Alþingishúsinu þegar þingmenn fjalla um eigin kjör. Ef þeir eru svo spurðir um hvaða laun þeir hafi, svara þeir ætíð með strípuðu þingfararkaupi. Hagfræðingur SA reiknaði það út fyrir nokkru og birti á vef SA, að þessi sjálftaka þingmanna úr ríkissjóð jafngilti allt að 40% launahækkun. Eftirlaunaréttindi ráðherra jafngiltu hundruð milljóna króna starfslokasamning. Um þetta hef ég fjallað ítarlega hér í fyrri pistlum.

Og nú neita þeir að lagfæra þetta og bera fyrir sig stjórnarskrá og reyna að koma höggi á Ingibjörgu fyrir að fara fram með málið!! Þingmenn belgja sig út þegar þeir mæta í fjölmiðla og fjalla um launamál almennings. Setja upp ábyrgðarsvipinn sinn og segja; Nú verða almennir launamenn að sýna ábyrgð og raska ekki stöðugleikanum.

Það sem er ótrúlegast af öllu er þegar kjarasamningar standa yfir og farið yfir niðurstöður, eru það ætíð þingmenn sem eru kallaðir í Silfrin, Kastljósin og fréttirnar til þess að fara yfir kjaramálin. Fyrir okkur sem þekkjum til samninga, aðdraganda þeirra og umgjörð, þá eru þessi viðtöl og umræður það pínlegasta sem maður hlustar á. Það sem þingmenn hafa að segja um kjarasamninga og launakjör er þvílík endaleysa og byggt á svo ótrúlegu skilningsleysi og þekkingarskorti, að maður stendur alltaf upp og slekkur á sjónvarpinu eða skiptir yfir á fótboltarásina.