Annarskonar þjóðfélag

Nú er svo komið landsmönnum er endanlega að þrjóta þolinmæðin gagnvart stjórnmálamönnum. Í hratt vaxandi mæli eru gerðar kröfur um að verkalýðshreyfingin geri eitthvað. Boði til stórs útifundar og allsherjarverkfalls. Núverandi ríkisstjórn verði að víkja og tekin verði upp ný efnhags- og peningastjórn. Seðlabankastjóri virðist hafa það eitt fyrir stafni að stofna til illinda milli ríkisstjórnarinnar og annarra.

Viðskiptaráðherra og forsætisráðherra gengu fram af þjóðinni nú um helgina með því að lýsa því yfir að þeir ætli að taka höndum saman við fulltrúa úr hinum stjórnmálaflokkunum til þess að framkvæma eigin naflaskoðun.

Ef minnst er á hvort ekki sé ástæða til þess að rjúfa þing og kjósa annað fólk til stjórnunarstarfa, svara þeir hinir sömu með því að segja í hrokafullri forundran; „Já en það eru engir betri en við.“ Þetta segja þeir hiklaust þó þeir séu búnir að keyra þjóðina í þrot og skipa aftur til starfa þá bankamenn sem settu alla bankana í þrot og gerðu helming landsmannna fátækari jafnvel gjaldþrota.

Viðskiptaráðherra og forsætisráðherra hafa haldið hvern blaðamannafundinn á fætur öðrum þar ekkert hefur komið fram, nema fjarstæðukennd loforð sem vekja óraunsæjar væntingar, sem þeir verða að leiðrétta nokkrum dögum síðar. Þeir forðast að horfast í augu við eigin gerðir og hafna því að breyta um stefnu. Já en við ætlum að byggja fleiri álver, svara þeir, en getum ekki gert það af því eiginfjárstaða Landsvirkjunar og Orkuveitunnar er kominn á neyðarplan.

Það segir okkur svo óendanlega margt, að þeir réðu sér styrjaldarfræðing sem fjölmiðlafræðing. Og hann mætir í fjölmiðla og reynir að telja almenning í trú um hversu rosalega flinkur hann sé. Og forsætisráðherra og viðskiptaráðherra koma fram og lofa hann.

En samt hrópar þjóðin á upplýsingar. Hún viti ekki hvað sé að gerast. „Já en hann opnaði pósthólf“ var svar fóstbræðranna viðskipta- og forsætisráðherra. „Ef fólk vill vita eitthvað getur það svo sem sent spurningar þangað.“

Sama er upp á teningunum þegar maður er erlendis. Stólpagrín er gert af íslenskum ráðherrum og Seðlabankanum. Dettur íslenskum ráðherrum og bankamönnum í hug að við ætlum að moka meiri fjármunum í þessa hít, kom fram í fréttum frá Svíþjóð í dag.

Hvað hafði ég eftir þeim í gær og líka fyrr í síðustu viku, „Íslendingar verða að byrja á því að taka til í eigin ranni og skipa nýtt fólk. Þið eruð rúin trausti um alla veröld og öðlist það ekki aftur fyrr en þíð erum búin að losa ykkur við þá sem stjórnað hafa landinu.“

Aðilar atvinnulífs eru búnir leggja ítrekað fram tillögur um úrbætur auk þess að kalla eftir samráði. Ráðherrar svara engu, neita að ræða við fulltrúa launamanna og fyrirtækja. Þetta hefur komið ítrekað fram í fjölmiðlum, en þeir gera ekkert með það. Og almenningur kallar eftir svörum og upplýsingum.

Já talandi um fjölmiðlana. Af hverju ganga þeir ekki skrokk á ráðherrunum? Hvers vegna er alltaf tekið með silkihönskum á þeim? Hvers vegna því tryggilega haldið til haga á sjónvarpstöðvunum að forsætisráðherra segi að landsmenn sé skríll, en lítið sem ekkert birt af því sem fram kemur á friðsömum hópfundum almennings?

Með leyfi má ekki lyfta þessu á hærra plan og biðja um annarskonar þjóðfélag takk fyrir. Já um leið betri og ábyrgari fjölmiðla, sem taka hagsmuni almennings fram yfir auðjöfra og ríkjandi stjórnvöld.