Uppreisn

Nú eru liðnar 6 vikur frá hruninu og enn reynir ríkisstjórninn að böðlast áfram á sama bílnum með sama mannskapinn eftir sama farinu. Engu á að breyta. Almenningur mótmælir allri óvissunni og krefst breytinga. Er með skrílslæti eins og forsvarsmönnum valdaflokksins er tamt að segja þegar almenningur vogar sér að mótmæla.

Er í stjórn sambands norrænna byggingarmanna, sem eru samtök með vel á aðra milljón félagsmanna. Flutti erindi um stöðuna á Íslandi á þingi þeirra í Osló á fimmtudaginn. Norrænir menn eru okkar bestu og traustustu vinir, á vissan hátt samlandar. Enda eru tugþúsundir íslendinga búsettir á Norðurlöndum og hér heima eru enn fleiri þúsundir sem hafa búið þar í lengri eða skemmri tíma, annað hvort við nám eða störf ef ekki hvort tveggja.

Í umræðum við lok erindisins kom fram að við nytum stuðnings norrænna félaga, en það væri skoðun þeirra að það væri sama og kasta fjármunum á glæ að lána okkur peninga, ef ekki yrði gerð yrði breyting á stefnunni og skipt um stjórnendur. Ef íslendingar fáist ekki til þess, stæðum við einfaldlega enn verr og skulduðum enn meira. Værum enn fjær því að ná tökum á erfiðleikunum.

Það er eins og íslenskir ráðamenn trúi enn á spádóma greiningardeilda bankanna, sem snérust um að auglýsa batnandi stöðu krónunnar og fá fólk til þess að koma með fjármagn í bankana. Á sama tíma voru aðrar deildir í sömu bönkum að taka stöðu gegn krónunni og unnu að hrapi hennar. Nú vill ríkisstjórnin fá hundruð milljarða að láni og setja í hendur á sama fólkinu og kom bönkunum og þjóðfélaginu á kaldan klaka

Það er einfaldlega skelfileg tilhugsun að það þurfi uppreisn almennings til þess að rífa þjóðfélagið undan þráhyggju núverandi stjórnvalda. En forsætisráðherra og fylgismenn hans hæðast af Evrópusambandinu og evrunni og óttast að þurfa að axla ábyrgð afleiðinga efnahagsstefnunnar.

Á meðan falla heimilin og fyrirtækin.