þriðjudagur, 11. desember 2007

Órökstuddar uppsagnir


Athygli hefur vakið krafa verkalýðshreyfingarinnar vegna órökstuddra uppsagna. Þessi krafa hefur margoft verið upp á borðum, en ætíð hafnað af hálfu Samtaka atvinnulífsins. Þetta raski þeim sveigjanleika sem einkenni íslenskan vinnumarkað.

Það þarf ekki langminnuga til þess að muna deilur sem hafa risið upp vegna þessa. Deilur sem höfðu líklega ákaflega afdrifaríkar afleiðingar yfir það fyrirtæki sem stóð að uppsögnunum.

Það er ekkert athugavert þó svo fyrirtæki verði að segja upp starfsfólki ef yfir standa breytingar á starfsemi eða það eigi í rekstrarörðugleikum. Það er líka vel skiljanlegt að einhverjir starfsmenn falli ekki inn í þau störf sem þeir eru ráðnir til, en það kemur þá í ljós á reynslutíma.

Það er ólíðandi ef starfsmenn sem eiga að baki yfir 3ja áratuga farsæl störf hjá fyrirtæki séu fyrirvaralaust og án nokkurra skýringa sendir heim. Þeir eru búnir að verja öllum sínum bestu starfsárum hjá fyrirtækinu og eiga stutt eftir í starfslok.

Fyrirtækin bera samfélagslega ábyrgð, þeim á ekki að líðast að henda starfsfólki á bótakerfið. Þau eiga ekki að geta tekið roskna starfsmenn sína sem hafa staðið með þeim í gegnum þykkt og þunnt og staðið að uppbyggingu og vöxt fyrirtækis og hent þeim út eins og gamalli vél.

Fyrirvaralaus uppsögn án skýringa og undangenginnar aðvörunar, leiðir til niðurlægingar starfsmanns. Svo maður tali nú ekki um ef viðkomandi er kominn vel á seinni hluta starfævi sinnar. Það er viðtekin venja hjá fyrirtækjum til að réttlæta svona aðgerð að gefa eitt og annað í skyn. Fyrirtækið viti svo sem eitt og annað um viðkomandi, en ætli ekki að skýra frá því hvað það sé. Varið ykkur við erum sko með Gróu á Leiti á okkar bandi.

Hvað hugsar starfsmaður sem fær svona meðferð, hvernig líður honum? Settu þig lesandi góður í þau spor, eitt augnablik.

Engin ummæli: